نفد و بررسی Arms

"به قلم عرفان بدری"

سنسورهای حرکتی جزو اصلی‌ترین دلایل موفقیت یکی از بهترین کنسول‌های تاریخ یعنی Wii بوند که نینتندو با پشتیبانی عالی و ارائه‌ی بازی‌های عالی و سرگرم کننده آن را رسما به یک بخش مهم از بازی‌های ویدیویی تبدیل کرد. سنسور‌های حرکتی با Wii و کینکت جان گرفتند و زمان گذشت تا به اینکه نینتندو با Wii U آن را کاملا فراموش کرد و پشتیبانی نصفه و نیمه‌ی ماکروسافت از کینکت و سونی از موو آن را کاملا رو به فراموشی برد. اما معرفی کنسول سوییچ باری دیگر فرصت داد تا این سنسورهای حرکتی دوباره آن هیجان بی حد و مرز را برای ما رقم بزنند. اینجا دیگر خبری از سونی، ماکروسافت و امثال این‌ها نیست، این بار کار در دست کار بلد است یعنی پدر صنعت گیم. Arms اولین قدم برای شروع است و قرار است تجربه‌ای متفاوت از بازی‌های مبارزه‌ای را برای ما رقم بزند. حالا سوال که برای ما پیش می‌اید این است که آیا Arms صرفا یک دمو برای تبلیغات سنسور‌های حرکتی سوییچ است و یا یک تجربه‌ی لذت‌بخش و عالی؟

بدون تعارف می‌خواهم در همین ابتدا بگویم که Arms واقعا بازی فوق‌العاده‌ای است اما از آن انتظار نباید یک بازی در حد Injustice 2 را داشته باشید. در حقیقت این بازی کاملا باید از جو و هایپ‌های بازی‌های معروف مبارزه‌ای امسال مانند Tekken 7 و یا Marvel vs Capcom Infinite خارج شود زیرا در Arms کاملا هدف فرق دارد و نینتندو یک بازی کاملا متمایز را به ما ارائه می‌هد. Arms یک عنوان مبارزه‌ای سه بعدی است که صد البته از عناوین مبارزه‌ای ژاپنی هم الهاماتی گرفته و البته می‌توانیم از Arms به عنوان یک UFC Sport فانتزی هم یاد کنیم، زیرا بیش‌ترین شباهت‌هایی که این دو بازی به هم دارند غیر قابل انکار است، مخصوصا از لحاظ گیم پلی که البته در Arms ساده‌تر است و از سنسور‌های حرکتی هم پشتیبانی می‌کند.


گیم پلی یک بازی مبارزه‌ای جزو مهم‌ترین نکات آن است که Arms در این زمینه یک گیم پلی بسیار عالی و کامل را ارائه می‌دهد. در ابتدا یک مبارز از مبارزان بازی را انتخاب کرده و نوع مشت خود را انتخاب کرده و بعد وارد آرنا می‌شوید. یکی از مهم‌ترین نکاتی که مرا متعجب ساخت این است که فکر می‌کردم Arms بیشتر بر روی بخش چند نفره تمرکز کرده، اما اگر برای یک تجربه‌ی تکنفره Arms را تجربه می‌کنید، این بازی شما را نا‌امید نمی‌سازد. در ابتدا فکر می‌کردم با یک هوش مصنوعی ضعیف طرفم که به راحتی می‌توانم آن را شکست بدهم اما هوش مصنوعی در سطح قابل قبولی قرار دارد که حسابی هم چالش بر‌انگیز است و شکست دادنش هم سخت است.

اما شاید خیلی بهتر می‌شد که یک بخش داستانی و یا تکنفره درست و حسابی ارزش‌های این بازی را بسیار بالاتر می‌برد. پس اگر دنبال یک بازی مبارزه‌ای که بخش تکنفره‌ی آن مانند بازی‌‌ای مثل Injustice 2 که یک تجربه‌ی عمیق همراه با یک بخش داستانی سرگرم کننده Arms شما را نا‌امید خواهد کرد. تعداد مبارزان هم اگر بیشتر بود، مطمئن هستم که ارزش‌های Arms بیشتر از قبل بود. البته نکته‌ی مثبت شخصیت‌ها این است که شما تفاوت را در آن‌ها احساس خواهید کرد و هر یک با هم تفاوت‌های بسیاری دارند.

یک بخش سرگرم‌کننده دیگر بازی هم Grand Prix نام دارد که تنها شامل مبارزات عادی نمی‌شود و تنوع خوبی به بازی می‌بخشد. Grand Prix علاوه بر مبارزات آرکید مینی گیم‌هایی مانند والیبال و بسکتبال را به بازی می‌افزاید. مثلا در بازی بسکتبال شما باید حریف خود را به درون سبد بسکتبال پرت کنید و یا در بازی بسکتبال باید با مشت والیبال بازی کنید و اگر توپ در زمین حریف بخوابد، می‌ترکد و امتیاز می‌گیرید. Grand Prix قطعا یک بخش جذاب و بامزه است که اگر از حال و هوای بازی خسته شدید، دوباره شما را به سمت بازی بکشاند.


و اما اکنون می‌رسیم به مهم‌ترین بخش Arms که نینتندو مانور زیادی بر روی آن داده است. مبارزات بازی شامل مسابقات 1v1، 2v2 و 3v3 می‌باشد. استفاده از سنسورهای حرکتی هم می‌تواند بسیار به لذت شما در تجربه‌ی این بازی بیافزاید، هر چند که مشکلات کمی در کنترل کردن جوی کان‌ها دیده می‌شود و بعضی مواقع شاهد تاخیر بسیار ناچیزی هستیم، اما مطمئن هستم که این مشکل آن چنان نیست تا مانع لذت بردن شما از بازی بشود. شما می‌توانید به صورت چند نفره در حالت Split Screen بازی کنید و یا به صورت آنلاین با دیگر افراد به مسابقه بپردازید. اما یک بخش جذاب دیگر Arms این است که شما با روشن کردن Wifi خود می‌توانید با افرادی که در اطرافتان حضور دارند به رقابت بپردازید.

تجربه به ما ثابت کرده که هیچ وقت نباید از بازی‌های نینتندو انتظار بازی‌هایی با گرافیک بالا را داشته باشیم و Arms هم از این قاعده مستثنی نیست. از نظر گرافیکی Arms در سطح قابل قبولی قرار دارد و همچنین از نظر فنی هم شاهد ثبات در اجرای بازی هستیم. هیچ گونه افت فریمی در بازی رخ نمی‌دهد و شاهد یک بازی روان هستیم. موسیقی‌های بازی هم بسیار جذابند و دقیقا حس یک مبارزه‌ی واقعی را به شما القا می کند. افسوس که تعداد آن‌ها بسیار کم هستند و بعد از مدتی تکراری می‌شوند. شخصیت‌های بازی هم صداهای نامفهومی دارند که بیش از پیش به حال و هوای طنز بازی می‌افزایند. صدا یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی است که می‌تواند به لذت شما بیافزاید که Arms هم خوشبختانه کم و کاستی در این بخش ندارد.


نکات مثبت

گیم پلی جذاب و دلنشین

حال و هوای بامزه مخصوصا به لطفا صداگذاری بازی

بخش جذاب Grand Prix

امکان تجربه‌ی بخش چند نفره از طریق Wifi

هوش مصنوعی چالش برانگیز

نکات منفی

موسیقی‌های بازی بسیار جذابند اما تعدادشان کم است

نبود یک بخش تکنفره قوی و عمیق

تعداد کم مبارزان

سخن پایانی

Arms یک تجربه‌ی زیبا و هیجان انگیز است که اگر به خاطر بخش تکنفره به سمت آن بروید نا امید خواهید شد اما برای یک تجربه چند نفره این بازی جزو بهترین گزینه‌های موجود است. سنسورهای حرکتی که مدتی در خاموشی بودند به لطف Arms دوباره به یک وسیله‌ی جذاب برای بازی کردن است. Arms قطعا یک تجربه‌ی بسیار جذاب است و بسیار از آن و حال و هوای طنزش لذت خواهید برد.

Verdict

Arms is a beautiful and exciting experience. Its single player might be disappointing, but multiplayer is one of the best. The addition of motion sensors in Arms make it incredibly fun and overall, it’s a great game with an enjoyable sense of humor

Score: 8

منبع متن: pardisgame