تا ساعاتی دیگر سال 2017 هم به پایان می‌رسد، سالی که برای خیلی از ما بهترین سالِ نسل هشتم بود، سالی که از نظر تقویم گیمینگ یک مقطع رویایی و پر از تجربیات شگفت‌انگیز را برایمان رقم زد و اکنون نوبت این است که همراه شما پردیسی‌ها، مروری داشته باشیم بر شیرینی‌ها و تلخی‌های سالی که گذشت.
ضمن اینکه از سال 2018، خانواده‌ی پردیس‌گیم بصورت ماهانه منتشر می‌شود و اولین جمعه‌ی هر ماه، همراه شما خواهیم بود. سخن را کوتاه کرده و به سراغ تجربیاتمان از سال 2017 برویم و در آخر منتظر اشتراک‌گذاری تجربیات شما نیز هستیم ;)
.jpg)
پربازدیدترین مطالب پردیس‌گیم در سال 2017
داستان بازی Horizon: Zero Dawn - قسمت اول
دانلود کنفرانس‌های خبری E3 2017
نقد و بررسی Assassin’s Creed Origins
زیباترین و جذاب‌ترین شخصیت‌های زن تاریخ بازی‌ها
راهنمای بخش Career Mode در بازی FIFA
راهنما خرید کامپیوتر برای بازی
10 بازی چندنفره-آفلاین که در تعطیلات نوروز می‌توانید با دوستانتان تجربه کنید
داستان بازی Horizon: Zero Dawn - قسمت دوم
The Legend of Zelda: Breath of the Wild بهترین بازی سال شد؛ لیست کامل جوایز
ده تئوری عجیب و معروف در مورد بازیهای کامپیوتری که هوش از سرتان خواهند پراند (قسمت دوم)
نقد و بررسی Ghost Recon: Wildlands
%20-%20Co%20-%20Co%20-%20Co.jpg)
فعال‌ترین کاربران پردیس‌گیم در سال 2017
.jpg)
بهترین کاربران سایت از لحاظ تعداد دریافت امتیاز در نظرات
کسرا کریمی اصل - سردبیر پردیس‌گیم
شاید بزرگترین دستآورد سال گیمی اخیر برای من، نه در تجربه عناوین سال بلکه میعاد با "هیلو"های بانجی بود، به جز نسخه "ریچ" (آه و ناله)، در مقام یک طرفدار پر و پا قرص اپراهای فضایی، شیفته و عاشق تمام المانهای شکل دهنده به این مجموعه شدهام، به قدری که در هنگام تجربه نسخه چهارم، یعنی اثری که دیگر به دست خالقان حقیقیاش ساخته نشده یک سرخوردگی عظیمی وجودم را فرا گرفت که چه نکات ریز اما مهمی در این میان از بین رفته.
%20-%20Co%20-%20Co%20-%20Co.jpg)
"پرسونا 5" فوق‌‌العاده بود، در تک تک فریمها و لحظاتش، "شمشیر جهنمی" "نینجا تئوری" بزرگترین تجربه شوک سال را برایم رغم زد، و برای نخستین بار شاید امسال من مفهوم طبع شاعرانه در یک اثر هک اند سلش یعنی "نیر آتوماتا" پی بردم.
"بتلفرانت 2" و "آندرومدا" آب سردی بر شیفتگیهای من به ستارگان بود، ولی دلگرمی بسکتبال بازی کردن در یک نقش آفرینی پستمدرن یعنی "Pyre" تلخی آنها را چنان شست و برد که دیگر برایم تجربه آثار شرکتی مثل EA ذره‌ای دارای اهمیت و اولویت نیست.
اما یکی از بزرگترین اتفاقات امسال آغاز سلطنت و پادشاهی دوباره نینتندو با "سوییج" بود و این بازتعریف و ادغام مفهوم کنسول خانگی و قابل حمل و همه آثار درخشانی که برایش عرضه داشت، از جمله "سوپر ماریو اودیسی" که صرفا باید فریاد زد که چقدر بینظیر و شگفت‌انگیز است.
در کل سال خوبی بود! تا باشه از این سالها
علیرضا رزمجویی - خبرنگار و نویسنده پردیس‌گیم
با اینکه کلا از 2017 دل خوشی ندارم ولی از نظر بازی‌ها و کلا عملکرد صنعت گیم یه جورایی میشه گفت تاریخی بود. سال برای من با برگشتن پادشاه سبک ترس و بقا به روزهای اوجش یعنی Resident Evil 7 و یه جورای سر عقل اومدن کپکام شروع شد. بعد با تجربه‌ی بسیار شیرین Yakuza 0 و Horizon: Zero Dawn که از نظر تکنیکی و داستان مات و مبهوتم کرده بود، ادامه پیدا کرد. بعدش به نقطه‌ی عطف سال یعنی انتشار Persona 5 رسیدیم که بالاخره بعد از چندین سال موردانتظار بودن و تاخیر خوردن پیاپی، چشممون به جمالش روشن شد و انصافا هم تمام انتظارات رویایی که ازش داشتیم رو با قدرت تمام برآورده کرد.
%20-%20Co%20-%20Co%20-%20Co.jpg)
نکته‌ی جالب اینه که امسال تمام بازیهای جدید منتشر شده توسط بتزدا رو دقیقا همزمان با انتشار جهانی تجربه کردم و انصافا هم هیچکدومشون ناامیدم نکردن.
از Prey و Dishonored: Death of the Outsider که کلا کلاس درس طراحی مرحله هستن بگیرید تا تجربه‌ی فوق‌‌العاده The Evil Within 2 و فوق‌العاده‌ترِ Wolfenstein II که هر دو تبدیل شدن به یکی از بهترین‌های سبک خودشون. خوبی امسال این بود که تقریبا از همه‌ی سبک‌ها بازی خیلی خوب داشتیم و چند مورد هم بسیار سوپرایزکننده بودن مثل همین Everybody’s Golf که به عنوان بهترین بازی ورزشی از نگاه پردیس انتخاب شد و به زودی مقاله‌ای هم در رابطه‌اش منتشر میشه که همگی بتونید باهاش آشنا بشید.
روند صعودی رشد بازیهای مستقل هم با قدرت امسال ادامه پیدا کرد و واقعا صنعت بازی از این نظر در وضعیت خوبی قرار داره. از What Remains of Edith Finch گرفته تا SteamWorld Dig 2 و Cuphead و غیره. در کل سال خیلی خوبی برای صنعت بازی بود و ای کاش از بقیه‌ی جوانب هم همینطور بود!
ایشالا سال دیگه هم با عرضه DQ XI و Monster Hunter: World شاهد بازگشت پرقدرت دو تا فرنچایز دیگه خواهیم بود. از طرف دیگه امیدوارم EA سال بعد یکمی از حرص و طمعش کم کنه و مثل امسال به همراه بازیهاش، تنها نکته‌ی منفی سال نباشه!
محمد تقوی - نویسنده و منتقد پردیس‌گیم
فکر کنم طی این روزها به اندازه ی کافی از 2017 تمجید کرده‌ایم و تحسین شنیده‌ایم. از بازی‌ها و فیلم‌های فوق‌العاده‌ای که توانستیم تجربه کنیم تا تریلرها و دموهای فوق العاده‌ای که آینده‌ی هیجان انگیزی برای ما ترسیم می کند.
2017 برای نسل هشتم یک نقطه‌ی عطف بود و رسیدن به این مقطع زمانی، اینکه این همه بازی با کیفیت آن هم در دورانی عرضه شود که بودجه مالی و زمانی بازی ها سر به فلک کشیده، به نظر من یک معجزه ی بزرگ است. در این میان سراغ بازی های زیادی رفتم، بازی هایی را هم اصلا فرصت تجربه شان را نداشتم و در زمانی بهتر سراغشان می روم و بازی هایی هم هستند که باید در آن ها شیرجه بزنم تا از آن دید سطحی ام به عمق قضیه برسم!
فکر می کنم خوبی امسال این بود که برای هر قشری از گیمران، بازی خوب داریم. ژاپنی بازها با Nier Automata و Persona 5 سرگرم می شوند، آنلاین بازها سراغ PUBG می روند، عاشقان جهان باز شاهکارهایی مثل Breath of the Wild و Horizon Zero Dawn را دارند و پلتفرمر دوستان سراغ Super Mario Odyssey می روند. کسانی هستند که داستانی عمیق را می خواهند تجربه کنند و What Remains of Edith Finch و Life is Strange: Before the Storm در پیششان است. از آن طرف بازی های خطی مثل Resident Evil 7 و Wolfenstein 2 به خوبی بر ادعای مرگ بازی های تک نفره طعنه می زنند. 2017 مجموعه ای بود از یک سال ایده آل برای گیمرها و این موضوعی است ارزشمند.
خلاصه اینکه در میان همه ی این تجربه ها، خودتان را گم نکنید، به حرف دیگران توجه نکنید و بازی تان را بکنید و از آن لذت ببرید. همین و بس!
سید محمدرضا مجاب - نویسنده و منتقد پردیس‌گیم
سال 2017! باید بگم خیلی دوست داشتم امسال رو:دی متاسفانه نتونستم انحصاری‌های سوییچ رو تجربه کنم و سراغ نسخه‌ی دوم دیونیتی هم نرفتم چون نسخه‌ی اول هنوز به‌پایان نرسیده:دی ولی Horizon Zero Dawn رو اونقدر دوست داشتم که بهش بهترین تجربه امسالم لقب بدم و به‌نظرم هورایزن باوجود ایرادات کوچیکی که داره میتونه سرآغاز یک IP به‌یادموندنی باشه، عنوانی که حتی پتانسیلش خیلی بالاتر از چیزی بود که دیدیم و ایده‌های فراوانی هست که میتونه تو نسخه‌های بعد اجرا بشه.
خیلی دوست‌دارم به Okami HD اشاره کنم! عنوانی که نزدیک 11 سال از عرضه‌ش میگذره و برام سخت بود که باور کنم چقدر بازی خوبه! یه‌سری چیزایی تو بازی هست که شاید چندسالی تو صنعت گیم عادی و طبیعی شده و آدم تعجب میکنه که چجور تو یه عنوان 2نسل قبل وجود داشتن. امیدوارم زودتر بتونم نقدش رو آماده کنم.
بر خودم واجب میدونم که Pyre رو بر تمامی خوانندگان این متن پیشنهاد کنم:دی عنوانی که سیستم مبارزات عجیبش عملا یه سبک جدید رو اختراع کرده و اینقدر درگیرکننده‌ست که سخته از خاطر بردش. چقدر دوست داشتم که سوپرجاینت گیمز تیم بزرگتری بود و میتونست با سرعت بیشتری بازیهاش رو عرضه کنه، واقعا خوش‌فکر و غیرقابل‌جایگزین هستن. و صدالبته SteamWorld Dig 2 رو نباید از یاد برد، عنوانی که از هر نظر نسخه‌ی قبل رو بهبود بخشیده و برای علاقه‌مندان به بازیهای پلتفرمر فراموش‌نشدنی خواهد بود. هنوز حس گشت‌و‌گذار تو معادن و کشف چیزای جدید و خریدن ابزارهای متنوع بازی زیر زبونمه:دی
و بذارید توصیه کنم که اگر ذره‌ای به بازیهای داستانی علاقه مندید، Thimbleweed Park رو از دست ندید! شاید بازی بیش از حد کلاسیک به نظر برسه و شاید بعضی وقتها معماهای سختی رو پیش روتون قرار بده، اما در پایان بازی به این نتیجه می‌رسید که اگر سازنده توانا باشه، میتونه با گیم‌پلی و استایل 30 سال پیش بازیش رو عرضه کنه و بازهم یه تجربه‌ی دوست‌داشتنی ارائه بده.
پرهام آقاخانی - نویسنده ، منتقد و مسئول بخش موسیقی پردیس‌گیم
سال 2017 واقعا سال خارق العاده‌ای بود. حجم عناوین خیلی خوبی که توی این یک سال عرضه شدن، واقعا زیاد بود و میشه گفت هیچ گیمری نبوده که بازی خوبی در سبک مورد علاقش عرضه نشده باشه یا اونا رو انجام نداده باشه. هرچند که "یه سری" از مسائل بحث برانگیز مثل تریلوژی فاجعه‌های EA، اون لوت باکس‌های ملعون، یا حتی کیفیت عجیب و غریب کنفرانس‌ها و اغلب ناامید کننده ظاهر شدنشون، حسابی کارنامه‌ی این سال رو لکه دار کردن.
همونطور که قبلا هم گفتم، سال 2017 رنسانسی برای بازیهای فایتینگ بود. پس با توجه به این ازدیاد بازیهای فایتینگ و این که من هم یکی از طرفداران این ژانر هستم، از این وضعیت به نحو احسن استفاده کردم و عناوین بسیار زیادی رو در این ژانر تجربه کردم. اما نمیشه گفت که همشون خیلی خوب بودن و عناوینی که حتی فکرش رو هم نمی‌کردم که ذره‌ای بد باشن، مثل تکن یا Marvel vs Capcom، به شدت نسبت به قبل پسرفت پیدا کرده بودن. از اون طرف هم به سراغ عناوین غیر فایتینگ رفتم، چون نمیشه که در طول سال فقط به انجام یه سبک پرداخت! سونیک با Mania با تمام قدرت به عرصه‌ی گیمینگ برگشته بود (وانمود کنید سونیک فورسز وجود خارجی نداره!)، استودیوی MDHR با کاپ هد طوفاتی به پا کرده بود، سگا بعد از مدت‌ها بالاخره بایونتا و ونکوئیش رو برای PC هم عرضه کرد و همینطور هم در کمال ناباوری... بابزی هم با Bubsy: The Woolies Strike Back دوباره احیا شد که واقعا باورم نمیشه که یه نفر بعد از 20 سال به ذهنش رسیده که این مسکات رو از زیر خروارها خاک در بیاره...
جالب اینجاست که حتی عناوین مستقل هم نسبت به سال پیش چه از نظر تعداد وچه کیفیت، پیشرفت خیلی زیادی داشتن و هر بار که بر حسب اتفاق به یکیشون سر می‌زدم، چیزی کمتر از یه بازی دلپذیر و جذاب نمی‌دیدم. از Hand of Fate 2 و مکانیک‌های فوق العاده جالبش گرفته تا Mr Shifty و ترکیب تلپورت با Hotline Miami، یا حتی 20XX که کاری رو که اینافونه و کپکام هم نتونستن انجام بدن رو به نحو احسن پیاده سازی کرده. در بحث مادها هم بالاخره بتای جدیدترین نسخه‌ی Brutal Doom هم منتشر شد که رسما بازی اصلی رو از این رو به اون رو میکنه و به شدت اعتقاد دارم که این ماد حتی میتونه با اقتدار جلوی نسخه‌ی 2016 این سری هم بایسته.
در نهایت هم باید دید که 2018 چه میکنه و عناوین به شدت مورد انتظار این سال، چگونه ظاهر میشن. امیدوارم که تمام دوستان سال 2017 رو از لحاظ گیمینگ، فوق العاده خوب گذرونده باشن و همینطور این که بتونیم در سال 2018 هم با توجه به عناوینی که در شرف عرضه شدن هستن، شاهد ادامه داشتن این روند خیلی مثبت در کیفیت بازی‌ها باشیم.
دوستان عزیز پردیسی اکنون نوبت شماست.
خوشحال می‌شویم تجربه‌ای کوتاه از تلخی‌ها و شیرینی‌های سال 2017 در زمینه گیم را برایمان به اشتراک بگذارید ...
منبع متن: pardisgame