پیش نمایشی بر Dragon Ball FighterZ
"به قلم پرهام آقاخانی"
Dragon Ball یکی از سری‌های قدیمی و بسیار پرطرفدار در صنعت انیمه و مانگا محسوب می‌شود که به خاطر همین محبوبیت زیادش، درست مانند عناوین دیگری همچون ناروتو، به سرعت راهش را به دنیای بازی‌های ویدئویی نیز باز کرد. در ابتدا، تمام بازی‌های این سری در ژانر فایتینگ دو بعدی قرار داشتند. ولی با پیشرفت تکنولوژی، کم کم بازی‌های سری به سمت مبارزات سه بعدی و Arena محور حرکت کردند. البته این اتفاق با فراز و نشیب‌های بسیاری روبرو شد؛ چون از طرفی با عناوین فوق العاده‌ای همانند سری Budokai سروکار داشتیم و از طرفی دیگر نیز با عناوین متوسطی همچون Battle of Z مواجه شدیم. ولی بالاخره و بعد از چندین سال، شاهد بازگشت دوباره‌ی این سری به ژانر فایتینگ دو بعدی هستیم؛ بازگشتی که تا اینجای کار، بسیار شکوهمندانه به نظر می‌رسد.
بعد از عرضه شدن Guilty Gear Xrd SIGN و پیچیدن آوازه‌ی گرافیک سه بعدی و انیمه مانند آن در سطح وب، خیلی از افراد به این نتیجه رسیدند که چنین استایل گرافیکی‌ای بدون شک می‌تواند برای بازی‌های سری انیمه‌های مشهور استفاده شود. اما واقعا کم‌تر کسی فکر می‌کرد که باندای نامکو اولین ناشری باشد که بخواهد از این سبک گرافیکی و آن هم برای فرنچایز بزرگی همچون Dragon Ball استفاده کند. در نهم June سال 2017 نشانه‌هایی از ساخت این بازی ابتدا توسط وب سایت خود باندای نامکو در سطح اینترنت لیک و به سرعت پاک شد تا این که مایکروسافت در E3 2017 همه را غافلگیر و رسما از این بازی رونمایی کرد.
درست همانند سایر بازی‌های این سری، FighterZ نیز قرار است که از یک بخش داستانی طولانی بهره بگیرد؛ ولی برخلاف آن عناوین که معمولا از داستان‌های نیمه اورجینال و متکی بر وقایع انیمه استفاده می‌کردند، FighterZ یک بخش داستانی و حتی کارکتری کاملا اورجینال و نو در اختیار دارد که باعث می‌شود وقایع آن قابل پیش بینی یا تکراری نباشند. داستان این نسخه در مورد احیای غیرمنتظره‌ی Android 16 توسط Android 21 و نبرد Goku و دوستانش با لشکر اندرویدهای آن‌هاست که قرار است تا در سه بخش متفاوت Super Warriors Arc و Super Villains Arc و Android Arc روایت شده و به ترتیب، داستان را از زاویه‌ی دید Goku و Frieza و Android 18 بیان کند. متاسفانه به جز این موارد، هیچ اطلاعات دیگری از بخش داستانی در دسترس نیست و به عنوان مثال، معلوم نیست که آیا همانند Guilty Gear Xrd با یک بخش داستانی سینمایی دیگر روبرو خواهیم بود یا نه.
علاوه بر بخش داستانی، تایید شده است که بازی دارای سه بخش آموزشی، آنلاین و آرکید نیز خواهد بود. دو بخش آموزشی و آنلاین درست همانند سایر بازی‌های این سبک و مخصوصا Guilty Gear Xrd به نظر می‌رسند؛ اما این بخش آرکید است که بیشترین تحول را به خود دیده است. بر طبق اطلاعات منتشر شده در مجله‌ی Shonen Jump، بازیکن با هر بار باخت در مبارزات آرکید از جریان بازی خارج نمی‌شود، بلکه به سطحی دیگر از پلکان این بخش هدایت می‌شود و مجبور است با حریفان و احتمالا باس‌های نهایی متفاوتی روبرو شود. متاسفانه تاکنون هیچ اطلاعات دیگری نیز در مورد سایر مودهای قابل بازی منتشر نشده و به نظر می‌رسد که باید منتظر انتشار بازی باقی بمانیم. ولی اگر بخواهیم ساخته‌های پیشین سازنده‌ی این بازی همانند Guilty Gear را ملاک قرار دهیم، می‌توانیم انتظار حضور مودهایی از قبیل ماموریت‌ها یا نوعی خاص از مود Survival را در بازی داشته باشیم.
در بحث کارکترهای قابل بازی نیز تنوع بسیار خوبی در لیست مبارزان قابل مشاهده است و قرار است که در نسخه‌ی زمان انتشار بازی، 24 کارکتر مختلف قابل انتخاب باشند که 3 تن از آن‌ها را می‌توان همانند بازی‌های قدیمی این ژانر، به جای خرید DLC توسط واحد پولی داخل بازی آزاد کرد. سازندگان بازی در کنار اضافه کردن کارکترهای همیشگی‌ای همچون Goku و Vegeta و Beerus، نظرات طرفداران سری را نیز مدنظر قرار داده‌اند و کارکترهای پردرخواستی همانند Yamcha و Goku Black و Trunks را در نسخه‌ی زمان انتشار در دسترس مخاطبان قرار داده‌اند. نکته‌ی جالبی که در مورد کارکترهای قابل بازی به وفور در نمایش‌های بازی و نسخه‌ی بتا قابل مشاهده بود، این است که سازندگان توجه بسیار زیادی به روابط بین آن‌ها در سری داشته‌اند. همین مورد باعث شده است تا بسته به کارکترهایی که روبروی هم قرار می‌گیرند، بتوانید شاهد پخش شدن یک سری سکانس‌های سینماتیک ویژه در هنگام شروع و اتمام مبارزه باشید یا بتوانید حرکات ویژه یک سری از کارکترها مثل Gohan را بهبود ببخشید.
بازی از لحاظ گیم پلی به ترکیبی از دو عنوان Marvel vs Capcom و Guilty Gear Xrd شباهت دارد. درست همانند سری MvC، بازیکن می‌تواند از بین کارکترهای قابل بازی، سه نفر را انتخاب کرده و وارد مبارزات 3v3 شود. در طول گیم پلی نیز می‌توان از کمک یاران برای ضد حمله زدن استفاده کرد، آن‌ها را به عنوان کارکتر اصلی به زمین فراخواند یا این که پس از انجام یک حرکت ویژه، آن‌ها را برای اجرای یک حمله‌ی ویژه دیگر احضار کرد. اما درست برخلاف آن سری، Dragon Ball FighterZ از سیستم مبارزه‌ی بهتری بهره می‌برد که باعث می‌شود حملات بی پایان در آن معنایی نداشته باشند.
سیستم مبارزه‌ی بازی با گرته برداری بسیار از عنوان Guilty Gear Xrd طراحی شده است، اما نسبت به آن عنوان دچار تغییرات مختلفی شده است تا اولا با مکانیک‌های متداول سری Dragon Ball تداخل نداشته باشد و دوما این که بازی برای تازه واردان به این سبک، دشوار نباشد. اولین تغییر، اضافه شدن یک سیستم کامبوی اتوماتیک است که با فشردن مداوم دکمه Punch فعال می‌شود و یک کامبوی 7 ضربه را روی حریف پیاده می‌کند. دومین تغییر، عوض شدن سیستم Roman Cancel سریXrd به Vanish است که باعث می‌شود تا با مصرف مقداری انرژی، بازیکن به ناگهان غیب شده و پشت سر حریفش ظاهر شود که کمک شایانی به ادامه دادن کامبوها و یا فرار از برخی حملات می‌کند. سومین تغییر، سیستم Dragon Rush است که طرفداران انیمه‌های این سری، آن را به صورت زنجیره‌ای از مشت و لگدهای پی در پی می‌شناسند. این سیستم جایگزین مکانیک Dust شده و می‌توان از آن برای پرتاب حریف به آسمان یا انجام یک حرکت Snap Back (فرستادن کارکتر فعلی حریف به خارج از زمین مبارزه و جایگزین کردنش با کارکتر قبلی) استفاده کرد که البته کاملا قابل دفع است و حریف نیز می‌تواند با انجام حرکت مشابه، از این کار جلوگیری کند. آخرین تغییر نیز اضافه شدن سیستم‌های Super Dash و Ki Charge است که به نوبت به بازیکن این اجازه را می‌دهند تا به سرعت خودش را به کارکتر حریف برساند و بتواند نوار انرژی کارکترهایش را شارژ کند.
خوشبختانه تا اینجای کار، بازی در بخش ارائه نیز بسیار خوب عمل کرده است. بازی درست همانند سری Xenoverse از موتور گرافیکی آنریل 4 بهره می‌برد؛ اما به لطف هنر استودیوی Arc System Works در طراحی کارکترها، دیگر خبری از آن حالت براق و بعضا متالیک کارکترها در سری Xenoverse نیست و هر کارکتر بازی، شباهت بی نظیری به نسخه‌ی انیمه‌ای خودش دارد. سازندگان حتی مخاطبان انگلیسی زبان سری را نیز از یاد نبرده‌اند و این بازی نیز همانند نسخه‌های پیشینش، از یک دوبله‌ی انگلیسی که توسط تیم Funimation Entertainment انجام شده است، بهره می‌برد. متاسفانه به دلیل این که هیچ نمایشی به زبان انگلیسی از بخش داستانی بازی منتشر نشده است، نمی‌توان در مورد کیفیت کلی دوبله و گیرایی آن نظر داد و باید تا انتشار بازی صبر کرد. ولی با توجه به بتای بازی، به نظر می‌رسد که نباید نگرانی‌ای داشت؛ چون نه تنها دوبله‌ی کارکترها به طرز دیوانه واری عالی انجام شده است، بلکه دوبلورها نیز مشخصا تمام توان خود را برای بهتر پیاده کردن نقششان انجام داده‌اند.
اما با وجود این همه نکته‌ی مثبت، چند مسئله وجود دارند که واقعا نگران کننده به نظر می رسند. اولین مسئله، کیفیت ارتباطات بخش آنلاین بازی است. در طول فاز اول بتای بازی، ارتباطات مبارزات Ranked در سطح فوق العاده‌ای قرار داشته و اکثر آن‌ها با کمترین میزان لگ و تاخیر به وقوع می‌پیوستند. ولی بعد از تمدید مدت زمان بتا و شروع فاز دوم، کیفیت ارتباطات مشکل پیدا کرده و همچنین سیستم یافتن لابی‌ها نیز با ایرادات فراوانی مواجه شد که امیدواریم بعد از انتشار دیگر شاهد آن‌ها نباشیم. مسئله دوم نیز، مکانیک جمع آوری گوی‌های اژدها و احضار کردن شنران "Shenron" است. در طول تمام مودهای بازی می‌توان تا با اجرای کامبوهایی با مضرب 7، یکی از 7 گوی اژدها را جمع آوری کرد و چنانچه تمام این 7 توپ جمع آوری شوند، هر کدام از بازیکنان حاضر در مبارزه می‌توانند در صورت داشتن 7 نوار کامل انرژی و اجرای یک کامبوی اتوماتیک، شنران را احضار کنند. این موضوع در ابتدا چندان مشکل بزرگی به نظر نمی‌آید، ولی با توجه به این که هر بار اجرای کامبوهای اتوماتیک نیز منجر به دریافت یکی از گوی‌ها می‌شود، می‌تواند خیلی راحت توسط بازیکنانی که مداوما حرکات را اسپم می‌کنند مورد سوء استفاده قرار گیرد.
سخن پایانی
در نهایت می‌توان گفت که وضعیت فعلی Dragon Ball FighterZ به شدت عالی است؛ چون نه تنها توجه و دقت بسیار زیاد سازندگان به منابع الهامشان باعث خشنودی طرفداران سری شده، بلکه حتی از نظر عده‌ی بسیاری از کاربران و فعالان جامعه FGC، این عنوان از هم اکنون یکی از گزینه‌های سرسخت برای کسب عنوان بهترین بازی فایتینگ سال 2018 به شمار می‌رود. Dragon Ball FighterZ در بیست و ششم ژانویه سال 2018 (ششم بهمن 1396) برای کنسول‌های PlayStation 4 و Xbox One، و از طریق شبکه‌ی استیم برای پلتفرم PC عرضه خواهد شد و آن موقع است که می‌توانیم بفهمیم حاصل همکاری باندای نامکو و Arc System Works تا چه حد موفق ظاهر خواهد شد.
منبع متن: pardisgame