طبیعتا کسی نیست که فرنچایز Need for Speed را نشناسد. فرنچایزی که طرفداران زیادی برای خود دارد و آن‌قدر هم قدیمی هست که تقریبا هر بازیکن در هر رده سنی یک یا چند نسخه از آن‌را بازی کرده باشد. در چند هفته اخیر سعی کردیم که با اضافه کردن نقد و بررسی‌های نسخه‌های مختلف NFS […]
طبیعتا کسی نیست که فرنچایز Need for Speed را نشناسد. فرنچایزی که طرفداران زیادی برای خود دارد و آن‌قدر هم قدیمی هست که تقریبا هر بازیکن در هر رده سنی یک یا چند نسخه از آن‌را بازی کرده باشد. در چند هفته اخیر سعی کردیم که با اضافه کردن نقد و بررسی‌های نسخه‌های مختلف NFS آرشیو گیمفا را کامل کنیم. در این چند هفته اخیر نقد و بررسی آخرین نسخه منتشر شده از فرنچایز Need for Speed یعنی Payback را تقدیمتان کردیم. پیش و پس از آن هم نقد نسخه‌های قدیمی‌تر مثل Carbon، The Run و Hotpursuit را هم شخصا نوشته‌ام. روند کامل کردن این آرشیو را امروز می‌خواهیم با نسخه Undercover ادامه دهیم. پس با ما همراه باشید.
عنوان Need for Speed: Undercover را می‌توان دوازدهمین نسخه از فرنچایز Need for Speed دانست. بازی سال ۲۰۰۸ منتشر شد و ساخت آن حدود ۱۶ ماه طول کشید. بازی در شرایطی منتشر شد که حتی مدیر عامل EA نیز به این قضیه که Need for Speed ProStreet ( نسخه قبل از Undercover ) یک بازی خوب نبوده اعتراف کرد. ProStreet به لحاظ اقتصادی نیز عملکرد خوبی نداشت و نتوانست فروش خوبی داشته باشد و Undercover قرار بود یک بازی خیلی بهتر شود. که البته همین‌طور هم شد و اگرچه Undercover را نمی‌توان جزو بهترین NFSها دانست ولی بازی بدی هم نبود و عده زیادی از آن لذت بردند. اگر Undercover را بازی کرده باشید متوجه هستید که یکی از مشخصه‌های آن، تعقیب و گریزهای پلیسی بود. به گفته خود سازندگان، در ساخت Need for Speed Undercover از فیلم‌های اکشنی از جمله The Transporter ( فیلم معروف با بازی جیسون استاتهام ) الهام گرفته شده است. جالب این‌جاست که به گفته سازندگان، روند ساخت Need for Speed Undercover قبل از انتشار ProStreet آغاز شده. در واقع قرار بود Need for Speed Undercover یک NFS دیگر شبیه به Most Wanted باشد با ویژگی‌های جدیدتر. البته در نهایت Undercover هرگز یک بازی مثل Most Wanted نشد! به لحاظ سیستم کلی بازی شاید ولی در هنگام بازی متوجه می‌شدید که Undercover علی‌رغم سرگرم‌کننده بودنش، فرسنگ‌ها با Most Wanted فاصله دارد. Need for Speed Undercover در پایان با بازخوردهای ضد و نقیضی رو به رو شد و نمی‌توان آن را یک بازی کاملا خوب یا کاملا بد دانست. به بیان دیگر، این‌که بازی واقعا در چه سطحی است بیشتر به نظر بازیکن برمی‌گردد. با این وجود، اگر مایل به خواندن یک تحلیل و بررسی کلی از بازی هستید ما را تا پایان همراهی کنید.
بازیگر معروف، Maggie Q روی کاور عنوان Need for Speed: Undercover
بازی Need for Speed: Undercover از یک داستان بهره می‌برد. حالا این‌که داستان بازی چه ویژگی‌هایی دارد و نکات مثبت و منفی آن چه چیزهایی هستند را هم در ادامه خدمتتان عرض خواهیم کرد ولی فعلا عجله نکنید. در حال حاضر فقط می‌خواهیم داستان بازی را برایتان شرح دهیم. تمامی اتفاقات بازی در شهر طبق معمول خیالی و ساختگی Tri-City Bay رخ می‌دهند. نکته جالب حضور Maggie Q در بازی است. وی یکی از افرادیست که در بازی به شما کمک می‌کنند و عکسش هم روی کاور بازی مشخص است. بازی از جایی آغاز می‌شود که بازیکن با یک نیسان ۳۷۰Z در حال فرار از دست نیروهای پلیس شهر Tri-City Bay است. لازم به ذکر است که شهر Tri-City Bay از چهار بخش تشکیل شده که در ادامه بیشتر جزئیات این چهار بخش را شرح خواهیم داد. شخصیتی که شما کنترلش را بر عهده دارید یک پلیس مخفی است. از نام بازی هم می‌توان این موضوع را حدس زد. کار اصلی شما در کنار همکارتان مامور Chase Linh نابود کردن گروهی از مسابقه دهندگان خیابانی بوده که به نوعی درگیر قاچاق مواد مخدر به صورت بین المللی هم شده‌اند. بازیگر کاراگاه Chase Linh همان Maggie Q است که به حضورش در بازی اشاره کردیم. داستان بازی نسبت به دیگر نسخه‌ها کمی متفاوت است و یک تنوع مفید به شمار می‌رود اما مشکلی که تقریبا گریبان همه NFSها را گرفته، معضل Need for Speed: Undercover هم می‌شود; شخصیت‌پردازی ضعیف! بارها به این نکته که داستان یک رکن اصلی در بازی‌های ریسینگ نیست اشاره کرده‌ایم و اینجا هم داستان و شخصیت پردازی بازی روی نمره نهایی تاثیری نخواهد داشت. ولی طبیعی است که بازیکن به داستان بازی اهمیت بدهد و بتواند با شخصیت‌های بازی ارتباط برقرار کند حتی اگر سبک بازی RPG نباشد! داستان بازی به خودی خود واقعا بد نیست! داستان یک پلیس که به گروه مسابقه دهندگان خیابانی نفوذ کرده و قصد دارد اتهامات آن‌ها را با مدرک ثابت کند ولی مشکل شخصیت‌های بازی هستند. از Need for Speed: Undercover انتظار یک داستان بی‌نقص نمی‌رود پس بیش از این درباره صحبت نمی‌کنیم و قضاوت را به خودتان می‌سپاریم. آیا به ضعف شخصیت پردازی در یک بازی ریسینگ اهمیت می‌دهید؟!
اساس بازی تقریبا مشابه با دیگر نسخه‌های Need for Speed است. شما می‌توانید در کل محیط بازی که این بار Tri-City Bay نام دارد دور بخورید و بچرخید. بازی جهان باز بوده و هیچ اجباری برای شما وجود ندارد که در مرحله باشید یا نباشید. طبق محاسبات، وسعت دنیای بازی ۱۰۹ مایل یا ۱۷۵ کیلومتر است. یکی از نکات مثبت Need for Speed: Undercover همین وسعت نقشه است. تا سال ۲۰۰۸، Undercover بزرگترین نقشه کل تاریخ Need for Speed را ارائه داده بود واین یعنی پیشرفت. اگرچه سازندگان باید بهتر به طراحی محیط می‌پرداختند – که این هم یکی از موضوعاتی خواهد بود که در ادامه بیشتر راجع به آن بحث می‌کنیم – ولی از لحاظ بزرگی، Undercover شما را به جهانی بزرگ دعوت می‌کند. طبیعتا در آغاز، به شما یک خودروی کلاس بالا داده نخواهد شد ولی با پیشرفت در بازی و به دست آوردن پول، می‌توانید ماشین‌های بهتر سوار شوید و لذت بیشتری از بازی ببرید. اساس پول درآوردن و آنلاک کردن ماشین‌ها نیز مثل دیگر نسخه‌های NFS بوده و توضیح آن تکرار مکررات است. هر چند در ادامه نحوه به دست آوردن پول و خریدن ماشین را هم برایتان بازتر می‌کنیم. شما در Need for Speed: Undercover می‌توانید سوار ماشین‌هایی از برندهای پرطرفداری چون Nissan، Dodge، Cadillac، Ford، Porsche، BMW، Aston Martin و میتسوبیشی و لامبورگینی شوید. بدین منظور اما باید بتوانید پول خوبی درآورید و در مسابقاتتان یک برنده واقعی باشید. ورآوآویکی از دلایلی که می‌توان Need for Speed: Undercover را یک بازی کامل دانست همین جهان باز بودن آن است. شما می‌توانید از کل محیط برای گشت و گذار و پیدا کردن event و چالش جدید استفاده کنید. به مکان‌های مخفی بازی دسترسی پیدا کنید یا برای خود چیزهای جدید کشف کنید و در این چند مسابقه را هم پیروز شوید و رسالت خود را کامل کنید. البته دسترسی به eventها به این سادگی‌ها نیست و کمی با دیگر نسخه‌های NFS تفاوت دارد. شما نمی‌توانید آزادانه در شهر بچرخید و برای خود event پیدا کنید! برای این‌که بتوانید وارد یک event شوید باید از روی نقشه نزدیک‌ترین event به محل فعلی خود را پیدا کنید. قسمت آزار‌دهنده ماجرا لودینگ اذیت‌کننده آن است که حوصله‌تان را پس از چند بار تکرار سر خواهد برد. در واقع در Undercover برخلاف بیشتر نسخه‌های Need for Speed شما دلیل محکمی برای گشتن در شهر پیدا نخواهید کرد. شاید تنها قسمت جذاب ماجرا فرار کردن از دست پلیس‌ها باشد. به جز این، هیچ چیز غیرمنتظره‌ای در محیط بازی انتظار شما را نخواهد کشید و این موضوع به مرور زمان باعث خستگی شما از بازی می‌شود. یکی دیگر از مشخصه‌های Undercover مسیرهایی هستند که در eventها به شما نمایش داده می‌شوند. شما در طول بازی آزاد هستید و هرجا بخواهید می‌توانید بروید; همه بازی‌های جهان باز به همین صورت هستند. اما در Need for Speed Undercover زمانی که شما در یک event باشید اوضاع کمی متفاوت می‌شود. دیگر به شما آزادی داده نمی‌شود و تنها می‌توانید از مسیرهایی استفاده کنید که خود بازی برای شما تعیین کرده است. در هر نوع مسابقه‌ای از بازی که باشید فرقی نمی‌کند; دیگر خیابان‌ها بسته شده و شما تنها از مسیرهای مشخص شده توسط خود بازی می‌توانید استفاده کنید. البته مسیرهایی که بازی به شما می‌دهد راه‌های درستی هستند و اگر آن‌ها را با سرعت مناسب طی کنید شانس پیروزی بالایی دارید ولی آیا بازیکن ترجیح نمی‌دهد که کمی چالش را تجربه کند؟ این که در یک بازی Open World تمام مسیرها بسته شود و تنها مسیرهای درست در بازی باز باشند اصلا وجهه خوبی ندارد. ضمنا محیط بازی هم بیش از اندازه خلوت است و تقریبا با دیگر مسابقه دهنده‌ها تنها خواهید بود. ماشین‌های دیگر برای شما مزاحمت ایجاد نخواهند کرد و این را هم می‌توان به مشکلات NFS Undercover اضافه کرد. یکی از چالش‌هایی که بازیکنان بازی‌های ریسینگ جهان باز با آن رو به رو هستند معمولا همین موضوع است و حالا چنین چالشی از NFS Undercover گرفته شده است. علاوه بر این، اصلا طبیعی نیست که یک شهر تا این حد و اندازه خلوت باشد. چنین ضعفی از یک Need for Speed واقعا بعید است اما این‌که یک بازیکن تا چه اندازه می‌توان این موضوعات را نادیده بگیرد به خودش بستگی دارد.
به جز دیگر مسابقه‌دهندگان و پلیس‌هآ، تقریبا هیچکس در شهر نیست!
به طور کلی سری بازی‌های Need for Speed خیلی سخت نیستند. در واقع شما اندک تجربه‌ای در انجام بازی‌های ویدئویی داشته باشید برای موفقیت در هر یک از نسخه‌های NFS افاقه می‌کند ولی Need for Speed Undercover بیش از اندازه آسان است! در این که یک بازی آرکید لزوما نباید چالش برانگیز باشد و بیشتر جنبه سرگرمی و وقت‌گذرانی دارد حرفی نیست ولی فکر نمی‌کنم پیدا کردن کسی که از یک بازی فوق العاده آسان لذت ببرد کار ساده‌ای باشد! اعتراف به این حقیقت که شاید حتی یک کودک هم بتواند در Need for Speed: Undercover به موفقیت‌های بزرگ برسد واقعا اغراق نیست. شاید تا اینجای مطلب از بازی ناامید شده باشید ولی صبر کنید! بازی نکات مثبتی هم دارد که به آن‌ها نیز خواهیم رسید. بگذارید بحث ساده بودن بازی را کمی بازتر کنیم. همان‌طور که گفته شد در Need for Speed: Undercover خبری از ترافیک و حجم زیاد ماشین‌ها نیست که خب همین موضوع کار را برایتان ساده‌تر می‌کند و به یکنواختی بازی هم کمک شایانی خواهد کرد. در طول مسیر هم که با فلش راه درست مشخص شده و تنها از همان راه‌ها می‌توانید استفاده کنید. زمانی که در یک بزرگراه در حال رانندگی باشید کارتان مثل آب خوردن است. تنها کافیست کمی سرعت بگیرید تا ماشین رقیب را Crash کنید و بدون هیچ مزاحمتی تا خط پایان تخته گاز برانید. در هر مسابقه تنها باید از حریف خود جلو بزنید و به محض این‌که این اتفاق رخ دهد دیگر هیچ چالشی رو به رویتان قرار نخواهد گرفت. نه ماشین‌های شهر، نه برگزیدن راه غلط و نه حتی شتاب گرفتن ماشین‌های مسابقه‌دهندگان دیگر. در طول هر مسابقه یا event، تا زمانی که به جلو برانید برنده هستید. البته بعدا می‌توانید ویژگی‌هایی هم برای راننده خود انتخاب کنید ولی این موضوع تاثیر زیادی روی عملکرد شما ندارد و خیلی روی آن حساب باز نکنید. مکانیک کلی گیم پلی تفاوت‌های زیادی با نسخه قبلی خود یعنی NFS ProStreet دارد و از حالت شبیه ساز فاصله گرفته و به همان حالت آرکید برگشته است. شما در Need for Speed Undercover می‌توانید با یک ترمز دستی گرفتن ۱۸۰ درجه بچرخید، کاری که در شبیه سازها بیشتر شبیه به یک آرزو می‌ماند. به بحث مسابقات برگردیم. در Need for Speed Undercover مثل هر NFS دیگری می‌توانید تنوع را در انواع و اقسام eventها مشاهده کنید. مثلا در یک سری از eventها شما باید در زمانی که از طرف خود بازی مشخص می‌شود بتوانید خود را به نقطه پایان برسانید. این eventها نیز سادگی خود را دارند ولی همیشه CPU یک قدم از شما جلوتر است که البته اهمیت زیادی ندارد و بهتر است نگران این قضیه نباشید. بخش Single Player بازی eventهای خاص خودش را دارد و بخش Multiplayer بازی هم به همین ترتیب است. مثلا مراحل اصلی بازی عموما مسابقه با دیگر مسابقه دهندگان خیابانی یا مبارزه با پلیس‌هاست. یکی از eventهای جالب بازی Outrun نام دارد. شما باید برای زمانی مشخص از رقبای خود جلو باشید تا برنده این پیکار شوید. کلا ۹ نوع event مختلف در بازی وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها لذت ببرید. هر event جذابیت خودش را دارد و طبیعی است که با یک نوع مسابقه بیشتر ارتباط برقرار کنید ولی این بدان معنا نیست که از بقیه لذت نخواهید برد. بخش چندنفره بازی هم سه نوع event را در خودش دارد که دوتای آن‌ها را در بخش تک نفره نمی‌توانید تجربه کنید. بازی روی دریفت کردن تمرکز ویژه‌ای دارد. هر چه بیشتر دریفت کنید نیتروی بیشتری دریافت خواهید کرد و راهتان برای پیروزی هموارتر خواهد شد. یکی دیگر از روش‌های افزایش سریع نیترو عبور کردن از چند میلی‌متری ماشین‌های دیگر است.
تعقیب و گریزهای پلیسی از جذاب‌ترین بخش‌های NFS Undercover هستند.
سال ۲۰۰۸ عنوان Saint’s Row 2 نیز در کنار Need for Speed: Undercover عرضه شد و این دو عنوان یک وجه اشتراک جالب دارند. شاید Saint’s Row 2 را بازی کرده باشید و اطلاع داشته باشید که برای ورود به مراحل اصلی بازی، لازم بود که به شهرت مشخصی دست پیدا کنید و کسب این شهرت با انجام ماموریت‌های فرعی و فعالیت‌های جانبی میسر بود. Need for Speed: Undercover هم چنین ویژگی‌ای را در خود دارد. تفاوت این‌جاست که برخلاف Saint’s Row 2 که مراحل فرعی کلا از بخش داستانی بازی جدا هستند، در NFS: Undercover این موضوع مشهود نیست و همه در یک راستا دنبال می‌شوند. چیزی که بین مراحل فرعی و اصلی Need for Speed: Undercover تفاوت ایجاد می‌کند کات‌سین‌های مراحل اصلی هستند که اتفاقات بازی را شرح می‌دهند. بخش داستانی و فرعی بازی مراحل مشابه زیادی دارند. Eventهایی که Checkpoint خطاب می‌شوند را می‌توان به عنوان یک نمونه معرفی کرد. شما در این وضعیت باید به صورت تک‌نفره و با زمان مسابقه دهید! در نوع دیگری از مسابقات، شما باید با ۷ مسابقه دهنده دیگر به مسابقه بپردازید و در نهایت زودتر از بقیه به نقطه پایان برسید. این مسابقات که اغلب برنده شدن در آن‌ها آسان است lap – based نام دارند. در مورد مسابقات Outrun هم که صحبت کردیم. در این نوع eventها شما باید برای مدتی مشخص از رقیب خود جلوتر باشید. معمولا این زمان یک دقیقه یا بیشتر است. این نوع رقابت، تنها رقابت تک‌نفره بازی است و همچنین تنها نوع مسابقه‌ای است که شما خودتان می‌توانید مسیر را مشخص کنید و طعم واقعی جهان باز را بچشید. این موضوع اجباری بودن انتخاب راه در NFS: Undercover انتقادات زیادی به همراه داشته و افراد زیادی از آن شاکی هستند. قاعدتا شما باید در بازی آزاد باشید که مسیر خود را انتخاب کنید ولی Undercover این آزادی را تا حد زیادی از شما سلب می‌کند و از شما می‌خواهد آن‌طور که برایتان مشخص شده بازی کنید. در بازی، زمانی که در مرحله نیستید می‌توانید آزادانه در شهر بچرخید ولی مشکل این‌جاست که هر مغازه یا event برای خود قابلیت Fast Travel دارد. بدین ترتیب شما به خودتان زحمت گشتن در محیط را نمی‌دهید و یک راست با فشردن یک دکمه خود را به محل event می‌رسانید. هر بازی دیگری هم از قابلیت Fast travel پشتیبانی می‌کند ولی در Undercover این قضیه خیلی بیشتر به چشم آمده و شما را تنبل بار می‌آورد. در کنار تمام این مسائل و ویژگی‌ها هنوز صحبتی از سیستم ارتقا و شخصی‌سازی ماشین در Need for Speed: Undercover نکرده‌ایم. حقیقت این است که این سیستم مشکلات خاص خودش را دارد و گاهی اوقات هم می‌تواند آزارتان دهد. ماشین‌های بازی اگرچه از تنوع خوبی برخوردار هستند ولی اغلب قفل بوده و تا زمانی که سطح خود را به سطح مورد نیاز نرسانید قادر به خریدن آن‌ها نخواهید بود. در این قضیه پول اصلا دخیل نیست و حتی اگر پول کافی داشته باشید ولی سطحتان از حداقل سطح مورد نیاز ماشین مد نظر پایین‌تر باشد کاری نمی‌توانید انجام دهید. البته در Need for Speed: Undercover بالا بردن سطح یا همان Level کار چندان دشواری نیست و چیزی نیست که نتوانید از عهده آن برآیید. این سیستم البته مزایای خودش را دارد. شما مجبور هستید برای به چنگ آوردن ماشین مورد علاقه خود مسابقات بیشتری را انجام دهید و پیروزی‌های بیشتری کسب کنید. با وجود این سیستم، اهمیت فعالیت‌های جانبی هم در بازی پررنگ‌تر می‌شود. سیستم ارتقا ماشین تفاوتی با گذشته ندارد و فکر نمی‌کنم احتیاج به توضیح در این باره باشد. در واقع شاهد هیچ تغییر یا نوآوری در این سیستم نیستیم و همه چیز رنگ و بوی گذشته را دارد. از جذاب‌ترین بخش‌های بازی می‌توان به تعقیب و گریزهای پلیسی اشاره کرد. پلیس‌ها سعی دارند که شما را از مسیر اصلی جاده دور کنند و ضربات سهمگین به بدنه ماشین شما وارد کنند. در این شرایط بهترین کار فرار از دست پلیس و خارج شدن از دید آن‌هاست. باید سعی کنید ناپدید شوید تا با مزاحمت نیروهای پلیس رو به رو نشوید. بعد از دیده نشدن در یک مدت مشخص توسط پلیس، شدت تحت تعقیب بودنتان کاهش می‌یابد تا در نهایت به طور کلی فراموشتان کنند. شدت دنبال شدن شما توسط پلیس به Heat Levelای که دارید بستگی دارد. اگر حرکات غیرمجاز انجام دهید، امنیت را در رانندگی فراموش کنید یا برای پلیس‌ها ایجاد دردسر کنید این heat level به تدریج افزایش می‌یابد تا در نهایت به درجه‌ای می‌رسد که توسط هلیکوپترها تحت تعقیب قرار می‌گیرید و نیروهای زمینی پلیس هم از تجهیزات پیشرفته‌تر استفاده می‌کنند. برای این‌که درجه heat یا همان heat level خود را پایین‌تر بیاورید می‌توانید از ماشین‌های دیگر یا رنگ کردن ماشین فعلیتان استفاده کنید. در یک جمله کلی باید گفت که بازگشت پلیس‌ها به Need for Speed: Undercover خوشایند است. چالش‌هایی هم در رابطه با همین پلیس‌ها به شما داده می‌شود که باید گفت از بهترین چالش‌های بازی هستند. در این نوع چالش‌ها، شما باید تعداد مشخصی پلیس را در زمان معین که توسط بازی به شما داده می‌شود از بین ببرید. در این راه از تاکتیک‌های متنوعی می‌توانید استفاده کنید که برخورد سنگین به ماشین‌های پلیس تنها یکی از آن‌هاست. هوش مصنوعی پلیس‌ها در حدی نیست که بتوانند برای مدتی طولانی به تعقیب شما بپردازند و اگر بتوانید برای چند دقیقه مقاومت کنید تقریبا موفق شده‌اید. طبیعتا این قضیه می‌تواند کار را برایتان ساده‌تر کند ولی لذت‌بخش‌تر نه! نه به صورت صد در صد و کامل، ولی بخشی از هیجان این تعقیب و گریزها به همین خاطر گرفته می‌شود. هیجانی که در نسخه‌های Hotpursuit و Rivals با آن دست و پنجه نرم کرده‌ایم. قطعا انتظار نمی‌رود که Undercover با این دو بازی برابری کند ولی حتی در قیاس با خودش هم می‌توانست بهتر عمل کند. هرچند اگر خیلی سخت نگیرید مشکلی پیش نمی‌آید و می‌توانید از هیجان بازی لذت ببرید.
برای این‌که در بازی پیشرفت کنید باید سطح خود را ارتقا دهید. به همین منظور سیستمی به نام Driver points در بازی وجود دارد. برای این‌که driver point یا امتیاز راننده به دست بیاورید کلا دو روش وجود دارد. یا باید در مسابقات برنده شوید و یا حرکات دیدنی و نمایشی انجام دهید. حرکاتی مثل دریفت‌های طولانی یا near misses ( همان عبور کردن از بغل یک ماشین دیگر به فاصله خیلی کم ) به همین ترتیب لول شما ارتقا پیدا می‌کند و توانایی‌های راننده هم افزایش می‌یابند. البته این توانایی‌ها در نتایج نهایی تاثیر زیادی نمی‌گذارد و خیلی به آن دل‌خوش نباشید. با بالا رفتن سطح راننده، ماشین‌های جدید برای شما آنلاک می‌شوند و می‌توانید این ماشین‌ها را خریداری کنید و همین هم مهم است. به دیگر مزایای بالا رفتن لول خیلی فکر نکنید! در بازی Need for Speed: Undercover بیش از ۵۵ ماشین قابل استفاده وجود دارند که به لحاظ طراحی هم از وضعیت مطلوبی برخوردار هستند. از پولی که به دست می‌آورید می‌توان برای خرید یا بهبود عملکرد یک ماشین استفاده کرد. درآوردن پول در NFS Undercover کار خیلی سختی نیست و اهمیت زیادی هم دارد. اگر واقعا دوست دارید در بازی پیشرفت کنید باید هم خوب پول کسب کنید و هم خوب خرج کنید.
طراحی محیط تفاوت زیادی با Carbon و Most Wanted ندارد.
در کار گرافیکی باید اعتراف کرد که Need for Speed: Undercover شاید یکی از ضعیف‌ترین NFSهای منتشر شده باشد. تنها نکته مثبت این قضیه، طراحی ماشین‌هاست که از دیدن آن‌ها لذت می‌بریم، در بقیه موارد فکر نمی‌کنم NFS Undercover یک بازی چشم نواز ( به لحاظ بصری ) محسوب شود. فضای بازی شباهت زیادی به فضای Need for Speed Most Wanted و Need for Speed Carbon دارد. سازندگان تنها روی جزئیات ماشین‌ها کار کرده‌اند و اصلا روی طراحی محیط دقت به خرج نداده‌اند. فضای بازی یک فضای مرده است و به هیچ وجه پویا نیست. یک شهر تقریبا خالی که انگار مدت‌هاست متروکه است و خیلی کم با ماشین‌هایی غیر از ماشین‌های پلیس و مسابقه‌دهندگان غیرمجاز مواجه می‌شود. اصلا بزرگترین مشکل گرافیکی بازی هم همین است. خیلی زود از محیط پژمرده بازی خسته می‌شوید و به دنبال یک تنوع می‌گردید. چیزی که شاید در گیم پلی بازی یافت شود ولی در طراحی محیط خیر. با این وجود، همیشه باید هم خوبی‌ها را گفت و هم بدی‌ها را! بازی اگرچه در بحث سایه‌پردازی مشکلاتی دارد و غیرطبیعی به نظر می‌رسد ولی نورپردازی بازی کار خودش را به خوبی انجام داده است. ساختمان‌های بازی، چراغ‌های تونل‌ها و حتی چراغ‌های ماشین خودتان و دیگر ماشین‌ها جلوه‌های زیبایی به بازی می‌بخشند. اگرچه در طراحی شهر خبری از زندگی نیست، ولی مشخص است که محیط NFS Undercover یک محیط ایده‌آل برای گشت و گذار و کاوش است. هر چند عناصر گیم پلی شاید شما را تنبل کنند و حوصله گشتن محیط را نداشته باشید ولی این دیگر تقصیر شهر نیست! گوشه کنار‌های شهر پر از اتوبان است و مکان‌هایی که می‌توانید از روی آن‌ها پرش‌های بلند انجام دهید. همان‌طور که گفته شد معماری شهر تفاوت زیادی با نسخه‌های Most Wanted و Carbon ندارد و از جهاتی شاید حتی بهتر از این دو هم باشد ولی ضعف‌های دیگر بازی باعث می‌شوند تا این مزایا را نادیده بگیرید و یا اصلا متوجه آن‌ها نشوید.
در پایان باید گفت که Need for Speed: Undercover را نمی‌توان یکی از بهترین نسخه‌های Need for Speed دانست و همین‌طور نمی‌توان از آن به عنوان یکی از بدترین‌ها نام برد. بازی مشکلات زیادی دارد و در عین حال سرگرم‌کننده هم هست. در نهایت این‌که شما از این بازی تا چه اندازه لذت می‌برید احتمالا به انتظارات خودتان از بازی برمی‌گردد. اگر یک Need for Speed در حد Most Wanted می‌خواهید بهتر است اصلا حتی از نزدیکی Undercover هم رد نشوید. در قیاس با Carbon نیز، Undercover بازی ضعیف‌تری است ولی به خودی خود می‌تواند برای چند ساعتی برایتان لذت‌بخش باشد. اگر تازه به فکر بازی کردن بازی‌های تاپ قدیمی افتاد‌ه‌اید بهتر است بدون تعارف بگویم که بروید سراغ بازی‌هایی بهتر از Need for Speed: Undercover بروید ولی اگر خود را یک طرفدار تعصبی NFS می‌دانید بهتر است حداقل برای یک‌بار هم که شده NFS Undercover را بازی کنید. حتی اگر ۱۰ سال از انتشار آن گذشته باشد.
منبع متن: gamefa