نقد و بررسی Far Cry 5: Hours of Darkness

نقد و بررسی Far Cry 5: Hours of Darkness

"به قلم علیرضا رزمجویی"

Hours of Nothing

جنگ ویتنام رخدادی بسیار مهم و منحصربفرد است که می‌تواند بستر مناسبی برای بازگو کردنِ یک داستان تاثیرگذار و درگیرکننده باشد. جنگی بیست ساله، پر از وقایع فاجعه‌بار که در بازیها کمتر به آن پرداخته شده است و پتانسیل بالایِ این واقعه در ترکیب شدن با مکانیک‌های جذابِ تیراندازی و حسِ گشت‌وگذاری که سری Far Cry به آن معروف است، می‌تواند تجربه‌ای منحصربفرد را خلق کند که حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. 

Hours of Darkness اولین قدمِ سری Far Cry در میدان نبردِ جنگ‌های تاریخی محسوب می‌شود. پروتاگونیست این DLC، کسی نیست جز Wendell Redler که با اون در یکی از ماموریت‌های فرعیِ Far Cry 5 ملاقات کردیم. او که در FC5 پیرمردی تنها و سربازی بازنشسته محسوب می‌شد، در Hours of Darkness از دوران جوانی و حضورش در جنگ ویتنام مطلع می‌شویم. با اینکه این یک پیش‌زمینه‌ی امیدوار کننده به نظر می‌رسد اما به طور کلی، تنها لایه‌ی رقیقی از داستان در Hours of Darkness وجود دارد. هلیکوپتر شما مورد اصابت قرار می‌گیرد و در منطقه‌ی دشمن گرفتار می‌شوید و باید از آن فرار کنید. این تمام داستان است! نه خبری از شخصیت‌های جذاب است، نه خبری از پیچش داستانی و نه حتی رویدادی هیجان‌انگیز.

 برخلاف FC5، این بار پروتاگونیست بازی می‌تواند صحبت کند اما اکثر کلمات صرفا مربوط به گزارشِ انجام عملیات و دریافت دستور می‌شود و اضافه شدن دیالوگ، هیچ کمکی به شخصیت‌پردازی نکرده است. می‌توانید به محض اینکه کنترل شخصیت‌تان را در دست گرفتید، به سمت نقطه‌ی خروج حرکت کنید و در حدود 20 دقیقه بازی را به پایان برسانید! یا اینکه می‌توانید وقت بیشتری در این منطقه‌ صرف کرده و به رویدادهایی مثل آزاد کردنِ سربازان خودی و نابود کردن تسلیحاتِ ضد هوایی دشمن و پیدا کردن آیتم‌هایی که هیچ نتیجه‌ای ندارند، بپردازید. در واقع Hours of Darkness نمی‌خواهد و نمی‌تواند یک داستان درگیرکننده یا حداقل سرگرم‌کننده را روایت کند و صرفا لیستی از کارهایی تکراری را برایتان فراهم می‌کند که می‌توانید چند ساعت به انجام آنها بپردازید و یکی یکی آنها را تیک بزنید.

وقتی برای اولین بار قدم به نقشه‌ی سرسبز و پر از مهِ ویتنام بگذارید، ممکن است از وسعتِ این DLC شگفت‌زده شوید اما هر چه در فضای جنگ‌زده و سوت و کورِ آن پیش بروید، بیشتر متوجه خواهید شد که این یک میدانِ نبردِ بشدت بزرگ اما تو خالی است. کیفیت بصری چشم‌نواز است، اتمسفر گیراست و سنگینیِ یک میدان نبرد را به تصویر می‌کشد. همه چیز آماده‌ی یک تجربه‌ی تاثیرگذار است اما هیچ عنصر جذاب دیگری در این دنیا نمی‌توان پیدا کرد. هیچ نشانه‌ای از مردمی که در آن منطقه‌ زندگی می‌کردند نیست. هیچ کشمکش یا درگیریِ منحصربفردی در این نقشه‌ی وسیع اتفاق نمی‌افتد و در نتیجه هیچ انگیزه‌ای برای گشت‌وگذار در آن وجود ندارد.

بعد از تجربه‌ی متنوعی که ماموریت‌های فرعیFC5  در اختیارمان گذاشته بود، به شخصه انتظار داشتم که در Hours of Darkness تجربه‌ای مشابه را در مقیاسی خیلی کوچکتر داشته باشیم اما این DLC ِ 12 دلاری، بیشتر مانند یه نقشه‌ی وسیع است که طرفداران در Far Cry Arcade آن را توسعه داده‌اند. اغلب جذابیت‌های Hours of Darkness، مربوط به هسته‌ی گیم‌پلیِ FC5 می‌باشد. سیستم تیراندازی هنوز هم سرگرم‌کننده و مفرح است اما اسلحه‌ی جدید و منحصربفردی را در بازی نمی‌توان پیدا کرد. سربازان ویتنامی صرفا مانند همان افراطی‌های مذهبی که در FC5 با آنها مبارزه‌ کردیم، رفتار می‌کنند و چالش جدیدی را روبه‌روی مخاطب قرار نمی‌دهند.

اما خوشبختانه دو قابلیت جدید در گیم‌پلی وجود دارد که با وجود اینکه ساختارشکن نیستند اما بازی را تا حدودی از گرفتار شدن در منجلاب تکرار، نجات می‌دهند. اولین و مهمترین قابلیت مربوط به Survival Instinct می‌شود که بازیکنان را به مخفی‌کاری دعوت می‌کند. هر چه بیشتر در طول بازی مخفی‌کاری کنید و دشمنان را بدون ایجاد سر و صدا از سر راه‌تان بردارید، قدرت‌های جدیدی از جمله سرعت بیشتر در حالتِ نشسته و همینطور تگ کردن اتوماتیکِ دشمنان، را بدست خواهید آورد. با این حال انگیزه‌ی کافی برای انجام مخفی‌کاری در بازی وجود ندارد. خبری از سیستم‌ پیشروی و کسب آیتم‌ها و اسلحه‌های جدید نیست و Survival Instinct صرفا باعث می‌شود چالش بازی کاهش پیدا کند و راه‌ِ ِ ثانویه‌‌ای برای پیشبرد در اختیارمان باشد.

قابلیت دوم مربوط به حمله‌های هوایی می‌شود که برخلاف Survival Instinct، باعث انفجارهای مهیب و ایجاد هرج و مرج می‌شود. در نبودِ اسلحه‌های جدید، این قابلیت به خوبی می‌تواند پُلی از مخفی‌کاری به نبردهای پرسروصدا باشد. اگه تاسیساتِ ضدهوایی دشمن را در منطقه‌ای بخصوص نابود کرده باشید، می‌توانید به راحتی آنجا را علامت‌گذاری کنید و در کسری از ثانیه، منطقه‌ی بزرگی را به نابود کرده و به آتش بکشید و دشمنانی که با ظاهری آتش‌گرفته در حال دویدن به سمت‌تان هستند را به رگبار ببندید. با این حال باز هم بخاطر عدم وجود سیستم پیشروی، انگیزه‌ی فراوانی، برای استفاده‌ی مداوم از این قابلیت وجود ندارد.

در واقع می‌توان گفت که Hours of Darkness یک سرزمین وسیع را فراهم کرده است اما شما را به خروج هر چه سریعتر از آن تشویق می‌کند! نه می‌خواهد در آن گشت‌وگذار کنید و نه می‌خواهد پیشرفت خود را در بسترِ آن ببینید. قابلیت‌های معدودی که به گیم‌پلی اضافه شده است و همینطور مدت زمانِ کوتاه بازی، اجازه نمی‌دهد که با تجربه‌ای تماما تکراری مواجه شویم اما بطور کلی Hours of Darkness نه تنها نتوانسته از پتانسیل بالایِ جنگ ویتنام استفاده کند، بلکه حتی وجود خود را هم نمی‌تواند توجیح کند. بعد از به پایان رساندن این DLC، مطمئنا از خودتان می‌پرسید که چرا چنین محتوای اضافه‌ای باید توسعه داده می‌شد؟ محتوایی که نه حرفی برای گفتن دارد و نه محیطی غنی را برای سرگرم شدن در اختیارمان می‌گذارد.

اگر عاشقِ مکانیک‌های گیم‌پلی Far Cry 5 هستید و هنوز از جذابیت‌های آن سیر نشده‌اید، این محتوای اضافه می‌تواند یک سرگرمی یکی دو ساعته را برایتان فراهم کند. در غیر اینصورت، بهتر است قبل از تهیه‌ی سیزن‌پس، منتظرِ دو محتوای دیگر که مربوط به کره‌ی مریخ و زامبی‌ها هستند باشید. شاید Ubisoft این بار بتواند خاطرات خوش دوران Blood Dragon را تا حدودی زنده کند.

بازبینی تصویری:

"عامل نارنجی که ارتش آمریکا در جنگ ویتنام از آن استفاده کرده بود، بدون هیچ توضیح یا اشاره‌ای در بخش‌هایی از نقشه‌ی بازی دیده می‌شود."

"می‌توان با استفاده از حملات هوایی، به راحتی دشمنان را قلع و قمع کرد."

"قابلیت Survival Instinct یکی از معدود نکات مثبت Hours of Darkness"

"شاید بزرگ و زیبا به نظر برسد، اما با خالی‌ و خسته‌کننده‌ترین نقشه‌ی تاریخِ سری Far Cry طرف هستیم" 

نکات مثبت:

اتمسفر و کیفیت بصری جذاب

پیشرفت سیستمِ مخفی‌کاری

نکات منفی:

داستان و شخصیت‌پردازی در کمرنگ‌ترین حالت خود قرار دارد

عدم استفاده از پتانسیل‌های جنگ ویتنام

نقشه‌ی وسیع اما خالی

عدم وجود سیستم پیشروی و انگیزه‌ای برای گشت‌وگذار

سخن آخر:

Far Cry 5: Hours of Darkness مثل یک نقشه‌ی وسیع است که بازیکنان آن را در Far Cry Arcade توسعه داده‌اند. Hours of Darkness از پتانسیلِ عظیمِ جنگ ویتنام هیچ استفاده‌ای نکرده است و ابدا پیامی برای گفتن ندارد. بدون داشتن یک خط داستانیِ قابل‌قبول و یک سیستمِ پیشروی، هیچ انگیزه‌ای برای درگیرشدن و گشت‌وگذار در این دنیا وجود ندارد.

 Verdict

Far Cry 5: Hours of Darkness is like a big map that players made it in the Far Cry Arcade. It doesn’t use the huge potential of the Vietnam War and basically doesn’t want to say anything. Without an acceptable storyline and a progression system, Hours of Darkness doesn’t provide any motivation for exploring and engaging.

Score: 5

منبع متن: pardisgame