نگاهی به دنیای امروز نشان دهنده تمامی امیال و باورهای بشر است؛ دنیایی که با یک ویروس ماهیت واقعی بشر را نشان می‌دهد. برایم قابل توجیه است که امروز من یا شما نیازهای اولیه برای بقایمان را با خویی حیوانی رفع کنیم؛ خرسی شکار کنیم برای معده‌ای به اندازه یک خرگوش. حمله بی وقفه به قفسه‌های مرغ و گوشت تا دستمال کاغذی، همه این‌ها توجیه احساس نیاز و تلاش مغز ما برای بقایمان است.

اما روی صحبت من با جامعه‌ای است که با وجود اینکه در یک کشتی هستیم، ولی دقیقا همه با هم آن را سوراخ می‌کنیم. یک بازی‌باز در دی ماه سال پیش بازی Red Dead را با قیمتی در حدود ۴۰۰ هزار تومان خریداری کرده است و امروز ۷۰۰ هزار تومان بازی دست دومش را با کلی منت آگهی کرده است. چرا واقعاً؟ یا بر چه مبنایی باید بازی که نهایتاً برای خریدار عمده بین ۳۵ تا ۴۰$ تمام می‌شود با قیمتی دوبرابر با دلار ۱۶ هزار تومان به بازی‌باز ایران برسد؟ این یک نمای کلی از وضعیتی است که در آن قرار داریم.

فروشنده‌هایی که در اکثر اوقات با عدم علم آن‌ها به ژانر یا سبک بازیی که می‌فروشند آشنا هم نیستند باعث سرگرمی ما شدند و همین طور جوجه دلال‌هایی که حتی اگر رنگ ابی یا سبز پلتفرم عوض شود نمی‌توانند تشخیص بدهند بازی برای کدام پلتفرم است و بازی God of War را به صورت اختصاصی برای Xbox عرضه می‌کنند. مسئله این است که هم مشکل از بازی‌باز خریدار است و هم فروشنده. خریدار بازی چه احساس نیاز شدیدی می‌کند که باید شب اول دو برابر قیمت پول به فروشنده بدهد که بازی را برای روز اول تجربه کند که نهایتاً به هم سن و سالانش فخر بفروشد و جیب دلالی که برایش هیچ چیز مهم نیست را پر کند. اینکه شغل به اندازه کافی نیست و هرکسی به دلالی روی می‌آورد عاملی بسیار مهم است ولی وقتی من بازی‌باز که به صورت تخصصی این تفریح را انتخاب کرده‌ام هم وارد بازی او می‌شوم جای سؤال دارد.

هیچ موجودی در طبیعت ناآگاه نیست و بقای خودش را حفظ می‌کند ولی ما دیگر شورش را در آورده‌ایم و منابع محدودمان را خرج طمع قشری می‌کنیم که حتی متخصص خدماتی که به ما ارائه می‌دهند هم نیستند. برای اثبات این قضیه کافی است قدمی در پشت شهرداری یا پایتخت بزنید تا متوجه شوید با چه افرادی طرف هستیم. همه ما مثال خرید شیر در آلمان که بر اثر گران شدن مردم آن را نخریدند شنیده‌ایم یا حتی کاهش قیمت مسکن و خودرو در همین روزها را شاهد هستیم ولی چرا به این واقعیت عینی که اگر نخریم هم تعداد زیادی دلال حذف و قیمت هم معقول خواهد بود عمل نمی‌کنیم‌؟ انگشت اشاره به سمت هر که باشد ، سه انگشت دستمان به سمت خودمان است. شخصاً فضای به شدت تهوع آوری را در بازار کنونی بازی چه نو و چه دست دوم شاهد هستم. این دنیا را خودمان خلق کرده ایم و خودمان هم می‌توانیم از بین ببریمش.

جوان‌های ما به اندازه کافی آینده‌ خود را تباه می‌کنند که دیگر خرید بازی برای این تباهی بی انصافی باشد. توماس هابز در کتاب لویاتان انسان را گرگ انسان می‌نامد. گرگ تنها حیوانی است که در حالت عادی اگر گرسنه نباشد هم حمله می‌کند و این رفتار امروز مارا توجیه می‌کند. شاید هم فضای جامعه ما که لذت اصلی‌اش قانون گریزی است خواهان دور زدن قانون در این زمینه هم هست؛ ولی کم نیستند دوستانی که کنسول بازی خود را قربانی ولع یک دلال کرده‌اند و ضرر هنگفتی را متحمل شدند. قطعاً قشر بازی‌باز هم مانند سایر اقشار دارای تمکن مالی بالایی نیست و در این جامعه هم، هم نوع فردی یافت می‌شود؛ ولی فراموش نکنید تفاوت ما با حیوانات منطق ماست‌. خواهش میکنم قبل از واریز پول به حساب فروشنده‌ای که خیلی از مرزهای شرافت را جا‌به‌جا کرده است لطفا فکر کنید و نگاهی به فشاری که جیب خودتان یا خانواده‌تان وارد می‌شود بیاندازید. درست است که نمایندگی سونی ، مایکروسافت و... در ایران بازی نمی‌فروشد و خیلی از مشکلات دیگر سر راه ما قرار دارد ولی یادمان نرود همگی در یک کشتی هستیم...

بی‌صبرانه منتظر نظرات شما هستیم. بی شک تجربیات شخصی شما از خرید بازی در این سلاخ‌خانه‌ای که شاهدش هستیم می‌تواند فضای فکری بعضی از دوستان را روشن کند.

منبع متن: pardisgame