در صنعت بازی های رایانه ای پیشرفت و تکامل دو مفهوم متفاوت هستند. پیشرفت می تواند بهبود حتی جزیی داستان یک بازی، بهبود گرافیکی و یا هر بهبود دیگری باشد. ولی بحث تکامل مجزاست، تکامل یعنی هر آنچه که هست را به حد اعلا خود رساندن. تکامل یعنی این که به آخرین حد از محتوا […]
در صنعت بازی های رایانه ای پیشرفت و تکامل دو مفهوم متفاوت هستند. پیشرفت می تواند بهبود حتی جزیی داستان یک بازی، بهبود گرافیکی و یا هر بهبود دیگری باشد. ولی بحث تکامل مجزاست، تکامل یعنی هر آنچه که هست را به حد اعلا خود رساندن. تکامل یعنی این که به آخرین حد از محتوا برسید، تکامل یعنی آن که دیگر به آخرین حد گرافیکی یک پلتفرم برسید و یا آن که داستان بازی شما به چنان حدی از بلوغ و زیبایی برسد که تا سالیان سال درباره آن بحث شود مانند ان چه که در رابطه با فیلمی چون Fight Club شاهدش هستیم. از این دست مثال ها در دو دنیای بازی های رایانه ای و دنیای سینما زیاد است ولی داستان امروز ما در خصوص یک بازی است و می خواهیم بدانیم که آیا این عنوان فقط پیشرفت کرده و یا در زمینه خود به تکامل رسیده است.
داستان مثل همیشه از نسخه اول کنسول XBOX شروع شد که یک کنسول جدید به بهترین بازی ها هم نیاز دارد. به عنوان یکی از سبک های بسیار محبوب و در عین حال نسبتا راحت تر نسبت به سایر سبک ها، سبک مسابقات رانندگی بر روی این کنسول تازه به دنیا آمده به بازی خاص و اختصاصی خود نیاز داشت که پاسخ مایکرسافت به این نیاز بازی Project Gotham Racing بود که در همان اوایل عرضه کنسول تازه وارد برای آن عرضه شد از قضا یکی از بهترنی بازی های زمان خود نیز لقب گرفت. روند ارائه بازی های این سری تا سال ۲۰۰۷ و زمان Xbox 360 نیز ادامه داشت ولی نیاز به یک مجموعه تازه با هدفی جدید به شدت احساس می شد و به این ترتیب در سال ۲۰۰۵ اولین فرزند این تفکر به دنیا آمد و اسمش را قدرت گذاشتند !
فقط دوربین آخر بازی و این جنگولک بازی ها !
البته کلمه فورتزا که یک کلمه ایتالیایی است معنی قدرت می دهد ولی این سری قرار بود قدرت مایکروسافت و کنسول جدید را نشان دهد و در این کار هم به شدت موفق ظاهر شد. بازی اول چیزی بالغ بر ۲۳۰ خودور با خود به همراه داشت که در زمان خود عدد قابل قبولی به حساب می آمد و تمام این محتوا حتی برای نسخه اول ایکس باکس نیز عرضه شد. سال ها گذشتند و نسخه های این بازی یکی پس از دیگری از راه می آمدند ولی این سری در نسل هفتم حداقل دو نقطه تمرکز اصلی داشت که اولی عرضه یک نسخه آرکید از سری به نام فورتزا هورایزن بود و دیگر نقطه عطف این سری عرضه نسخه چهارم بازی بود که با عرضه کینکت نیز همزمان شده بود و می توانستید حرکات سرتان را در بازی به حرکات سر راننده خودرو تبدیل کنید که البته تا قبل از عرضه هدست های واقعیت مجازی بازار را قبضه کنند به شدت جذاب و در حقیقت دیوانه کننده بود! ولی دومین نقطه قوت این بازی تعداد خودرو های بازی بود که به تعداد وحشتناک ۵۰۰ خودرو رسیده بود. این بازی آنقدر خودرو پر جزییات داشت که برای بهره بردن کامل از بازی باید نسخه دو دیسک بازی را خریداری می کردید ( البته نسخه جدید نیز از مشکل نسبتتا مشابهی رنج می برد! ) و جدا از آن که بازی این تعداد خودرو را به همراه داشت، جزییات تمام این خودرو ها با آخرین حدی که نسل هفت اجازه می داد در بازی نمایش داده می شد و تمام خودرو ها نیز به همراه دوربین داخل خودرو پردازش می شدند و این بازی ثابت کرد که نسل بشر هیچ وقت از تنوع خودرویی خسته نمی شود.
این بازی کامیون دارد ۱۰ از ۱۰
با ورود به نسل هشتم و ادامه راه کنسول مایکروسافت، نسخه پنجم این بازی نیز به عنوان یکی از عناوین لانچ عرضه شد که با وجود آن که بهترین بازی ریسینگ این نسل لقب گرفت ولی نسبت به آن چه که از ان سری انتظار داشتیم، واقعا یک عقب گرد اساسی محسوب می شد ولی ترن ۱۰ به سرعت این مسئله را فهمید و به عنوان تلاش دومش برای برگرداندن این سری به اوج بی رقیب، نسخه ششم را عرضه کرد که واقعا از هر لحاظ شاهکار محسوب می شد و تمام این ها در کنار غیبت طولانی مدت رقیب همیشگی، یعنی سری Gran Turismo و عدم وجود هر گونه رقیب قابل دیگری سبب شد که فورتزا یکه تاز این سبک باقی بماند. اما حالا نسخه هفتم منتشر شده است و دیگر نه رقیب قدیمی در غیبت به سر می برد و نه رقبای جدید، ضعیف هستند.
مهمترین عنصر بازی در ظاهر تعداد بسیار بالای همه چیز در خصوص آن است. از ۷۰۰ خودور قابل دسترسی در بازی گرفته تا ۳۲ موقعیت مکانی قابل بازی و از سوی دیگر با وجود عرضه کنسول جدید مایکروسافت در آینده نه چندان دور، از نظر اعداد و ارقام گرافیکی نیز بازی حد نهایی رزولوشن را در نوردیده است و به سطح ۴K یا ۲۱۶۰p رسیده است که باید به سازندگان تحسین گفت که در این مدت نسبتا کم با وجود کار زیاد، استرس رقبای جدید و تمرکز بیشتر بر روی کنسول قدیمی تر باز هم توانسته اند بازی را به سطحی از آمادگی برسانند که نسخه اولیه بازی بر روی Xb1X و درنمایشگاه E3 بدون کوچک ترین افت فریمی به سطح ۴K رسیده بود.
البته شاید در ظاهر عده ای تنها نکات مثبت بازی را تعداد بالای خودرو ها و یا رزولوشن خیره کننده ان ببینند ولی FM7 ثابت کرده است که در تمام زمینه ها به اخرین حد تکامل خود دست پیدا کرده است. به عنوان بازی ای که هم در بخش چند نفره هم در بخش تک نفره درخشیده است، بازی از یکی از بهترین بخش های چند نفره این سری بهره می برد که جدای از مسابقات معمول رانندگی، شما می توانید با دوستان خود به هر مسابقه ای مشغول شوید که شاید یکی از لذت بخش ترین های آن ها مسابقات درگ پس ارتقا های متعدد یک خودرو باشد. اما در بخش تک نفره هم مانند گذشته شاهد حظور بخشی هستیم که البته امسال نام عوض کرده است و حالا به نام Driver’s Cup شناخته می شود. اساس این بخش مانند گذشته است و تغییری نکرده است و شما هم چنان باید در میان کلاس های مختلف خودرو ها، تعدادی چالش انتخابی را به پایان برسانید تا در نهایت بتوانید به خودرو های سطح بالاتر دست پیدا کنید.
اگر بخواهیم یکی از مهمترنی نقاط قوت سری فورتزا در سالیان اخیر را نام ببریم باید به زیبایی بصری بازی اشاره کنیم که خوشبختانه بازی امسال نیز به هیچ وجه از این قضیه مستثنی نیست. نسخه هفتم Forza Motor Sport بدون کوچک ترین شک و تردیدی یکی از زیبا ترین بازی های Xbox One است تصور آن که عنوان دیگری بخواهد این لقب را ازآن خود کند غیر ممکن به نظر می رسد. جدا از جلوه های بصری فوق العاده ای مانند حرکت شن های روان بر روی پیستی که از میان کویر های دوبی میگذرد یا هوای مه آلود و بارانی بازی که بی نهایت زیبا به نظر می رسند باید گفت زیبایی واقعی بازی زمانی به نمایش در می آید که شما دوربین را به داخل کابین خودرو و از دید راننده، تغییر دهید و حالا زمانی است که برای وجود ۷۰۰ خودرو در بازی به وجد خواهید آمد چرا که حالا تک تک جزییات داشبورد آن ها مو به مو و با زیباترین گرافیک ممکنه نمایش داده می شود.
البته که این بازی به هیچ وجه برای دریفت کشیدن طراحی نشده ولی هیچ گاه نیز شما را نا امید نمی کند !
در سوی دیگر باز هم شاهد اجرای بازی بر روی رزولوشن ۱۰۸۰ در تمام طول اجرای بازی و با فریم ریت ۶۰ بدون ذره ای افت فریم هستیم که در مقابل نزدیک ترین رقیب، یعنی Project Cars 2 که علاوه بر آن که هم از رزلوشن داینامیک استفاده می کند و هم دارای افت فریم نسبتا زیاد بر روی Xbox One معمولی است، این مسئله چیزی جز یک پیروزی دیگر برای FM7 به حساب نمی آید و البته همچنان تا تاریخ عرضه Xbox One X و دیدن آخرین حد گرافیکی بازی باید صبر کرد.
جدای از این ها افزوده شدن آب و هوای دینامیک به بازی علاوه بر آن که باز هم به زیبایی بازی می افزاید، باید افزوده شدن چالش های جدیدی به بازی می شود و سبب تغییر تاکتیک در مکان هایی مانند سر پیچ ها در دو حالت بارانی و خشک می شود که یا باید سرعت عبور از پیچ را تغییر داد و یا مسیر حرکت که باز هم به زیبایی و چالش های پیش روی شما می افزاید.
از دیگربخش هایی که از عناوین قبلی راه خود رابر روی این بزای پیدا کرده اند می توان به بخش شخصی سازی خودرو اشاره کرد که مانند قبل می توانید از میان بیش از صد ها عدد طرح مختلف و ترکیب آن ها، طرح دلخواهتان را بر روی خودروی خود پیاده کنید و یا این که به راحتی از طرح های ساخته دست دیگران استفاده کنید یا به آن ها امتیاز دهید. هم چنین یکی از بخش هایی که عرضه آن برای بازی تایید شده است ولی هنوز اضافه نشده است بخش فروش خودرو ها است که به سبک Forza Horizon 3 شما می توانید اگر از خودرویی خوشتان نیامد یا این که بیش از یک عدد از ان در اختیار دارید، به راحتی خودور های اضافی را به دیگر بازی بازان این عنوان فروخته و در آمد حاصله را صرف خرید های دیگر بکنید. البته یکی از بخش هایی که به بازی افزوده شده است بخش جعبه ها است که متاسفانه تا حدودی نقطه ضعف بازی محسوب می شود چون این جعبه ها با پول واقعی نیز قابل خرید هستند و بعضا محتویات آن ها شامل چیز هایی می شود که پیشتر در بازی های گذشته سری، جز امکانات اولیه به حساب می آمدند.
نمای داخل خودرو عالی مانند همیشه
در نهایت باید گفت که داستان FM7 با چیزی که در ابتدا گفتیم تفاوت دارد. بازی نه یک پیشرفت جزی محسوب می شود و نه یک تکامل نسبت به نسخه ششم. بسیاری از چیز هایی که در بازی می بینیم را در نسخه های قبلی نیز دیده بودیم، مانند بازگشت Drivatar ها یا Auction House و یا ده ها قابلیت ریز و درشت دیگر ولی اشتباه برداشت نکنید. تنها دلیلی که ما نسبت به این قابلیت ها زیاد شگفت زده نمی شویم، دیدن آن ها در بازی های قبلی سری Forza است و این نشان از آن دارد که نسخه های قبلی همگی بدون شک، شاهکار بوده اند و FM7 نیز از داستان مجزا نیست و بدون شک با یک شاهکار دیگر از استدیوی Turn 10 طرف هستیم ولی هنوز هم بازی از عدم یک ویژگی اصلی که باعث باز ماندن دهانمان شود رنج می برد و در واقع این عیب تمام بازی های سبک رانندگی، چه آرکید و چه شبیه ساز است و مهم ترین دلیل آن نیز اشباع شدن این سبک با بسیاری از قابلیت های مختلف است.
بازی در اکثر زمینه های عالی عمل می کند. از گرافیک چشم نواز زیبا گرفته تا آب و هوای دینامیک و مناظر شگفت انگیز تا خودرو های فراوان پر جزییات و تعدد آن ها و مسیر های قابل رقابت همه و همه سبب می شوند که بتوان با اطمینان گفت حداقل Forza Motor Sport 7 در این زمینه ها به تکامل رسیده است ولی قرار دادن قابلیت منفوری مانند پرداخت درون برنامه ای ( که البته خوشبختانه به هیچ وجه اجباری نیست حتی اشاره متسقیمی نیز به آن نمی شود) سبب می شود که نتوان به این شاهکار امتیاز کامل داد.
بهترین پیست بازی به معنای واقعی کلمه، ولی جای خالی مسابقاتی مانند داکار در بازی به شدت احساس می شود
همچنین بازی از عدم وجد یکی از ویژگی های به شدت لازم برای این سبک ولی به شدت ناپایدار به نام واقعیت مجازی رنج می برد که اولا واقعا معلوم نیست که این ابداع مجدد به کدام سمت می رود چون در چند ماه اخیر به معنای واقعی کلمه هیچ خبر مهمی از این هدست ها پخش نشده است ولی وجود و تجربه آن ها به شدت مورد نیاز . البته برای افرادی که رایانه شخصی قدرت مندی دارند، این نیاز با استفاده از چندین صفحه نمایش ( و البته صندلی های متصل به جک های هیدرولیکی چند ده میلیونی که قطعا هر کسی از به آن ها نیاز دارد) قابل ارضا می باشد ولی برای کنسول بازان تنها امکان بهبود خرید فرمان های درجه یک است که از قضا نوع مرغوب آن ها قیمتی فراتر از یک کنسول نیز خواهد داشت ولی این به معنی نیتس که بازی با کنترلر های معمول سخت است ولی این بازی را جور دیگر باید بازی کرد.
ولی باید گفت Forza Motor Sport 7 با وجود غنای ویژگی ها و امکانتش بدون شک کامل ترین بازی در این سبک است ولی باید اطمینان داشت که باز هم جا برای پیشرفت این بازی وجود دارد و شاید سازندگان، از ترس نداشتن ویژگی جدید و دچار شدن به بیماری بازی های فوتبالی، سعی دارند ویژگی های جدید را کم کم را به بازی های خود تزریق کنند. در هر صورت این بازی عنوانی است که دقیقا دلیل لازم و کافی برای خرید یک کنسول از مایکروسافت محسوب می شود.
منبع متن: gamefa