بیشتر سازندگان گوشی‌های هوشمند، چند سالی است که دوربین‌های ۱۲ مگاپیکسلی را در گوشی‌های خود قرار می‌دهند و واقعیتش این است که دلیلی برای خرده گرفتن به آن‌ها نیز نداریم. دوربین‌های ۱۲ مگاپیکسلی ترکیب بالانس و عالی بین رزولوشن و سایز سنسور را برای گوشی‌های هوشمند فراهم می‌کنند. به همین دلیل است که شرکت‌هایی مثل اپل، گوگل و سامسونگ در سه چهار سال گذشته از دوربین‌های ۱۲ مگاپیکسلی استفاده کرده‌اند.
اما ۲۰۱۸ سالی بود که هواوی یک گوشی با دوربین ۴۰ مگاپیکسلی معرفی کرد که از قضا از طرف DxOMark بهترین دوربین موبایلی سال ۲۰۱۸ هم لقب گرفت. حالا اما با شروع سال ۲۰۱۹، به نظر می‌رسد باید امسال را سال دوربین‌های ۴۸ مگاپیکسلی در موبایل‌های هوشمند بنامیم. هنوز هیچی نشده، بسیاری از شرکت‌ها گوشی‌های خود را با دوربین ۴۸ مگاپیکسلی معرفی کرده‌اند. دو تولید کننده بزرگ سنسورهای ۴۸ مگاپیکسلی نیز، سامسونگ و سونی هستند.
سنسور شرکت سونی با نام IMX586 شناخته می‌شود و سنسور سامسونگ، با نام ISOCELL GM1. از نظر رزولوشن، اندازه پیکسل‌ها و روش ترکیب پیکسل‌ها، با دو سنسور کاملا مشابه روبرو هستیم.
اما چرا تا امروز دوربین‌های ۴۸ مگاپیکسلی نداشتیم؟
گوشی آنر ویو ۲۰
اگر همینطوری بخواهیم یک سنسور ۴۸ مگاپیکسلی با اندازه پیکسل‌های دوربین‌های موبایلی امروز، روی گوشی‌ها داشته باشیم، چند مشکل پیش روی ما قرار می‌گیرد. اول اینکه زیاد شدن رزولوشن یعنی بزرگ‌تر شدن سایز سنسور و این خود به بزرگ‌تر شدن ماژول دوربین و لنز می‌انجامد و در نهایت با گوشی‌هایی ضخیم‌تر روبرو خواهیم بود.
برای حل این مشکل می‌توان سنسورهای ۴۸ مگاپیکسلی را در اندازه سنسورهای کنونی ساخت. اما با این کار، اندازه هر پیکسل کوچک‌تر می‌شود که این یعنی عکاسی در نور کم، کاری بسیار سخت خواهد بود. بگذارید با مثالی ساده‌تر توضیح دهیم؛ فرض کنید هر پیکسل سطلی است که می‌خواهیم با آن آب باران را جمع آوری کنیم. طبیعتا یک سطل ۲۵ لیتری (پیکسل‌های بزرگ‌تر) می‌توانند آب (نور) بیشتری را نسبت به یک سطل ۱۰ لیتری (پیکسل‌های کوچک) جمع آوری کنند.
مشکل بعدی در زمینه چیپست و همچنین دوربین دوم است. در حال حاضر چیپست‌های موبایلی زیادی نیستند که از سنسورهای ۴۸ مگاپیکسلی پشتیبانی کنند چه برسد به پشتیبانی از یک دوربین ۴۸ مگاپیکسلی و یک دوربین دوم. درواقع فقط سه چیپست اسنپدراگن ۸۵۵، اسنپدراگن ۶۷۵ و چیپست مدیاتک Heilo P90 از دوربین‌های ۴۸ مگاپیکسلی پشتیبانی می‌کنند و حتی کوالکام در این زمینه حرفی از دوربین دوم در کنار سنسور ۴۸ مگاپیکسلی به میان نیاورده است.
اگر برگردیم به سال ۲۰۱۳، نوکیا نیز با این مشکل روبرو بود. در آن زمان گوشی لومیا ۱۰۲۰ که دوربین ۴۱ مگاپیکسلی داشت، از پردازنده اسنپدراگن S4 Pro استفاده می‌کرد و این پردازنده توانایی پردازش تصاویر دوربین لومیا ۱۰۲۰ را نداشت. از همین رو نوکیا مجبور شد چیپست جداگانه‌ای در گوشی برای دوربین دستگاه قرار دهد که در نهایت پردازش هر تصویر، زمان نسبتا زیادی می‌گرفت.
احتمالا این مشکل با گوشی جدید شیائومی یعنی ردمی نوت ۷ نیز وجود داشته باشد. این گوشی هم از یک دوربین ۴۸ مگاپیکسلی بهره می‌برد اما از چیپست پردازشی اسنپدراگن ۶۶۰ استفاده کرده است. این پردازنده از دوربینی با این رزولوشن پشتیبانی نمی‌کند اما شیائومی می‌گوید این مشکل را به نوعی حل کرده است. امیدواریم وقتی این گوشی عرضه شد، شاهد لگ و افت عملکرد در زمانی عکاسی با دوربین این گوشی، نباشیم.
چیپست‌های پردازشی در دنیای موبایل، راه زیادی را آمده‌اند و در چند سال اخیر خیلی پیشرفت کرده‌اند. از پردازنده‌های دو هسته‌ای و ۳۲ بیتی گرفته تا پردازنده موبایلی آیپد پرو جدید که حتی از Core i7 نیز سریع‌تر است! اما مردم علاقه زیادی به ویژگی‌های نرم‌افزاری دوربین مثل HDR+ و حالت عکاسی در شب پیدا کرده‌اند که این حالت‌های عکاسی، نیازمند پردازش‌های سنگین است.
البته موضوع دلگرم کننده اینجاست که هر گوشی که با دوربین ۴۸ مگاپیکسلی معرفی شده، یک دوربین دوم نیز در کنار خود دارد. اما خب به جز هواوی نووا ۴، دیگر گوشی‌ها معمولا یک دوربین دوم بسیار ضعیف برای عکس‌های پرتره یا یک دوربین دوم برای اسکن سه بعدی در اختیار دارند و خبری از لنزهای تله‌فوتو، سنسورهای مونوکروم و یا لنزهای عریض، نیست.
چرا باید هیجان داشته باشید؟
نمونه تصویر دوربین آنر ویو ۲۰
سامسونگ و سونی دوربین‌های ۴۸ مگاپیکسلی تولید نکرده‌اند تا در تصاویری که در نور روز با گوشی خود می‌گیرید، شاهد جزئیات زیاد و چشم گیر باشید. بلکه این شرکت‌ها سعی کرده‌اند با این سنسور و تکنولوژی ترکیب پیکسل‌ها یا Pixel Binning، نقاط ضعف سنسور ۴۸ مگاپیکسلی را بپوشانند و گوشی‌ها عکس‌هایی بهتر در شب ثبت کنند.
ترکیب پیکسل‌ها یکی از بهترین راه‌هایی است که به کمک آن می‌توان عکس‌هایی بسیار خوب ثبت کرد. این تکنولوژی در سه گوشی LG G7، هواوی P20 Pro و هواوی میت ۲۰ پرو و همچنین چند گوشی ارزان قیمت دیگر، استفاده شده است. روند کار به این ترتیب است که پیکسل‌های هر عکس، تشکیل شده از چهار پیکسل مجاور است که این در نهایت منجر به ثبت تصویری روشن‌تر می‌شود. به مثال جمع‌آوری باران برگردیم، این کار یعنی از چند سطل کوچک‌تر برای جمع حداکثری باران استفاده کنیم. این تکنینک اجازه می‌دهد که سنسور دوربین موبایل‌ها همچنان در اندازه کوچک خود باقی بمانند اما عملکرد دوربین گوشی در عکاسی در شب، بهتر شود.
ولی خب در نهایت ترکیب پیکسل‌ها نیز نکات منفی خود را دارد. بزرگ‌ترین نکته منفی این تکنیک، این است که تصویر نهایی رزولوشن کمتری نسبت به سنسور دوربین دارد. برای مثال، LG G7 و دوربین ۱۶ مگاپیکسلی آن، در زمان ثبت عکس‌هایی با این تکنیک، نتیجه‌ای چهار مگاپیکسلی تحویل کاربر می‌داد که بسیاری آن را دوست نداشتند.
چهار مگاپیکسل رزولوشن کمی برای یک عکس است (صاحبان HTC One به خوبی درک می‌کنند) اما خب اگر برای این تکنیک اگر از روز اول از سنسوری با رزولوشن بالا استفاده کنید، نتیجه بهتری هم با ترکیب پیکسل‌ها دریافت می‌کنید. هواوی برای مثال سراغ چنین کاری رفت و از یک سنسور چهل مگاپکیسلی در هواوی میت ۲۰ پرو و هواوی P20 Pro استفاده کرد. این سنسور می‌تواند در نهایت عکس‌هایی ۱۰ مگاپیکسلی با تکنیک ترکیب پیکسل‌ها تحویل دهد که بسیار بهتر از عکس‌های چهار مگاپیکسلی ال جی است. و حالا نیز رسیده‌ایم به سنسورهای ۴۸ مگاپیکسلی سونی و سامسونگ که درحقیقت می‌توانند با تکنیک ترکیب پیکسل‌ها، عکس‌هایی ۱۲ مگاپیکسلی تحویل دهند که این رزولوشن با دوربین گوشی‌هایی مثل پیکسل ۳ و گلکسی اس۹ برابر است.
هر دو سنسور ۴۸ مگاپیکسلی سونی و سامسونگ، پیکسل‌هایی کوچک و در اندازه ۰.۸ میکرون دارند. برای مقایسه، دوربین اصلی گلکسی اس۹ پیکسل‌هایی در اندازه ۱.۴ میکرون دارند که بسیار بزرگ‌تر بوده و حتی دوربین ۱۶ مگاپیکسلی وان پلاس ۶T نیز پیکسل‌هایی در اندازه ۱.۲۲ میکرون دارد.
اما سامسونگ و سونی می‌گویند که در حالت ترکیب پیکسل‌ها، این سنسورها می‌توانند عکس‌هایی ۱۲ مگاپیکسلی با پیکسل‌هایی در اندازه ۱.۶ میکرون ثبت کنند. برای مثال، سونی تصویر زیر را در هنگام معرفی این سنسور منتشر کرد که به شکلی ساده نشان می‌دهد ترکیب پیکسل‌ها به چه شکل است.
جدا از عکس بالا، سونی تصویر زیر را هم منتشر کرد که نشان می‌دهد سنسور ۴۸ مگاپیکسلی این شرکت، جزئیات را تا چه میزان بهتر از دوربین‌های ۱۲ مگاپیکسلی امروزی ثبت می‌کند. اما تصویر زیر هم هدف از ساخت این سنسورها نیست و تصاویر ثبت شده در شب، دلیل اصلی ظهور سنسورهای ۴۸ مگاپیکسلی است.
همانطور که در تصویر بالا مشخص شده، یک نکته مثبت دیگر سنسورهای ۴۸ مگاپیکسلی، این است که می‌توان از این سنسورها برای زوم دیجیتال بهتر استفاده کرد. چراکه با یک تصویر ۴۸ مگاپیکسلی، می‌توان به سادگی وسط تصویر را کراپ کرد و شاهد افت کیفیت چندان هم نبود که البته برای این حالت باید ترکیب پیکسل‌ها خاموش باشد و در نور روز از این زوم دیجیتال استفاده شود. هنوز مشخص نیست که با وجود سنسور ۴۸ مگاپیکسلی، زوم اپتیکال با لنزهای زوم دو برابر بهتر است یا استفاده از زوم دیجیتال.
چه گوشی‌هایی از این سنسور استفاده می‌کنند؟
گوشی شیائومی ردمی نوت ۷
آنر ویو ۲۰ را احتمالا می‌توانیم برجسته‌ترین گوشی بنامیم که به یک دوربین ۴۸ مگاپیکسلی مجهز شده است. نمونه عکس‌هایی که دوربین این گوشی منتشر شده، امیدوار کننده است. همچنین پردازنده استفاده شده در این محصول، پردازنده پرچمدار Kirin 980 است، تا ۸ گیگابایت حافظه رم و ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایت حافظه داخلی نیز برای این گوشی قابل انتخاب است. پشتیبانی از کارت حافظه هم در این گوشی دیده می‌شود. علاوه بر دوربین اصلی ۴۸ مگاپیکسلی که از سنسور ساخت سونی استفاده می‌کند، دوربین دوم با قابلیت اسکن سه بعدی از اجسام نیز در پشت این گوشی دیده می‌شود.
هواوی همچنین ماه گذشته گوشی نووا ۴ را هم معرفی کرد که به همین دوربین مجهز است. اما در این گوشی از پردازنده Kirin 970 استفاده شد و در کنار دوربین اصلی ۴۸ مگاپیکسلی، یک دوربین ۱۶ مگاپیکسلی با زاویه عریض و یک دوربین ۲ مگاپیکسلی برای سنجش عمق میدان در عکس‌های پرتره، قرار گرفته است.
برند چینی HiSense نیز چندی پیش در نمایشگاه CES گوشی جدید خود را با نام U30 معرفی کرد که این گوشی نیز به دوربین ۴۸ مگاپیکسلی ساخت سامسونگ مجهز شده است. همچنین این گوشی از پردازنده اسنپدراگن ۶۷۵ استفاده می‌کند که این پردازشگر، از دوربین ۴۸ مگاپیکسلی دستگاه، پشتیبانی کامل را خواهد داشت. در کنار دوربین اصلی، یک سنسور ۵ مگاپیکسلی برای سنجش عمق میدان هم در این گوشی دیده می‌شود.
آخرین محصول نیز گوشی جدید شیائومی است که با نام ردمی نوت ۷ معرفی شده است. این گوشی به دوربین ۴۸ مگاپیکسلی ساخت سامسونگ مجهز شده و دوربین دوم ۵ مگاپیکسلی برای سنجش عمق میدان نیز در این گوشی حاضر خواهد بود. همچنین پردازنده دستگاه اسنپدراگن ۶۶۰ است و به طور کل با یک گوشی میان‌رده روبرو هستیم. البته شیائومی وعده داده که به زودی نسخه Pro این گوشی را معرفی کند که در نسخه Pro به دوربین ۴۸ مگاپیکسلی ساخت سونی، مجهز می‌شود.
آیا باید گوشی ۴۸ مگاپیکسلی بخرید؟
فعلا خیلی زود است که در این زمینه نظر بدهیم. اما با توجه به اینکه برندهای مختلف سراغ این دوربین‌ها می‌روند، می‌توان گفت سونی و سامسونگ توانسته‌اند تولید کنندگان را با این سنسورهای جدید، اغوا کنند.
اما خب فعلا باید صبر کنیم تا همه این چهار گوشی عرضه شوند و پس از بررسی تخصصی دوربین‌های آن‌ها، ببینیم که آیا دوربین ۴۸ مگاپیکسلی می‌تواند فاکتور تعیین کننده‌ای باشد یا خیر. شما درباره این دوربین‌ها چه فکر می‌کنید؟ آیا ممکن است روزی در آیفون و پیکسل‌های آینده شاهد دوربین ۴۸ مگاپیکسلی باشیم؟
منبع: Android Authority
The post دوربین ۴۸ مگاپیکسلی موبایل‌ها تا چه حد خوب است؟ appeared first on دیجی‌کالا مگ.
منبع متن: digikala