گلکسی S6 اج یکی از اولین گوشی‌های مجهز به نمایشگر QHD محسوب می‌شود که تراکم پیکسلی آن ۵۸۰ پیکسل در هر اینچ بود. این در حالی است که گلکسی S22 پلاس به دلیل استفاده از نمایشگر بزرگ‌تر با اندازه‌ی ۶.۶ اینچی و رزولوشن FHD تراکم پیکسلی کمتر از ۴۰۰ پیکسل در اینچ را ارائه می‌دهد. بنابراین سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا شرکت‌ها رقابت بر سر تراکم پیکسلی را کنار گذاشته‌اند؟

چرا تعداد زیادی از گوشی‌ها فاقد نمایشگرهای QHD و ۴K هستند؟

تراکم پیکسلی

از بین دلایل مهم مرگ خاموش نمایشگرهای QHD و ۴K می‌توانیم به بالا بودن مصرف انرژی این نوع نمایشگرها اشاره کنیم. طبیعتا هرچقدر رزولوشن نمایشگر بالاتر باشد، تعداد بیشتری از پیکسل‌ها باید مورد استفاده قرار بگیرند و در نتیجه انرژی بیشتری برای روشن کردن آن‌ها مصرف می‌شود. طبق بررسی‌های صورت گرفته، نمایشگرهای QHD حدود ۲۰ درصد انرژی بیشتری نسبت به نمایشگرهای FHD مصرف می‌کنند.

از سوی دیگر تراکم پیکسلی بالاتر به معنای افزایش نیاز به قدرت پردازش گرافیکی است. بسیاری از تراشه‌های پرچم‌دار به منظور تامین قدرت پردازشی موردنیاز برای نمایشگرهای مبتنی بر رزولوشن بسیار بالا با چالش‌های مختلفی روبرو می‌شوند. در ضمن همانطور که احتمالا می‌دانید، افزایش فشار به تراشه منجر به داغ شدن آن می‌شود که این موضوع هم عوارض زیادی به همراه دارد.

در این میان واقعیت این است که افزایش رفرش ریت نسبت به تراکم پیکسلی تاثیر بیشتری بر بهبود تجربه‌ی کاربری دارد. به لطف استفاده از نمایشگرهای LTPO در برخی گوشی‌ها، مشکل مربوط به افزایش مصرف انرژی رفرش ریت بالا تا حد زیادی برطرف شده است.

روزی روزگاری شرکت‌ها می‌گفتند که گوشی‌های دارای نمایشگرهای ۴K و QHD برای هدست‌های واقعیت مجازی ایده‌آل هستند. اما طی چند سال اخیر این نوع هدست‌ها از بازار ناپدید شده‌اند و در نتیجه این مزیت دیگر هیچ اهمیتی ندارد.

همچنین باید خاطرنشان کنیم بیشتر محتواهایی که با گوشی مورد استفاده قرار می‌گیرند، از رزولوشن بالاتر از FHD استفاده نمی‌کنند. اگرچه برخی از سرویس‌های استریمینگ مشهور رزولوشون ۴K را برای محتواهای خود ارائه می‌دهند، اما ویدیو‌های ۴K به دلیل نیاز به پهنای باند بسیار بالا معمولا محبوبیت خیلی زیادی ندارند.

ویژگی‌های یک نمایشگر باکیفیت

صرف‌نظر از دلیل اصلی کنار گذاشتن رقابت بر سر تراکم پیکسلی نمایشگر گوشی‌های هوشمند، این یک تصمیم هوشمندانه محسوب می‌شود. حالا شرکت‌ها به جای اینکه روی این موضوع تمرکز کنند، می‌توانند به دیگر مشخصه‌ها توجه نشان بدهند. به عنوان مثال روز‌به‌روز محتواهای HDR افزایش پیدا می‌کنند و روشنایی نمایشگر هم اهمیت بسیار زیادی پیدا کرده است.

سال‌ها قبل گوشی‌های اندرویدی از نمایشگرهای LCD بی‌کیفیت با طیف رنگی محدود و روشنایی پایین راهی بازار می‌شدند. اما این روزها تعداد زیادی از گوشی‌های مقرون‌به‌صرفه هم مجهز به نمایشگر OLED باکیفیت هستند. البته در نهایت نمایشگرهای استفاده شده برای گوشی‌های مختلف کیفیت یکسانی ندارند و چنین اختلافی کاملا طبیعی است.

تراکم پیکسلی

اگرچه بسیاری از گوشی‌های جدید از طیف رنگی وسیع و گسترده‌ای پشتیبانی می‌کنند، اما بخش بزرگی از آن‌ها این رنگ‌ها را با دقت کافی نمایش نمی‌دهند. یک نمایشگر که به درستی کالیبره نشده، رنگ‌ها را گرم‌تر یا سردتر از حد انتظار به نمایش می‌گذارد. برخی دیگر با وجود اینکه از استاندارد HDR پشتیبانی می‌کنند، اما این نوع محتواها را به‌خوبی نمایش نمی‌دهند.

بنابراین حتی اگر نمایشگر موردنظر رزولوشن فوق‌العاده‌ای داشته باشد، در صورت عدم بهره‌گیری از این ویژگی‌ها، کیفیت آن پایین‌تر از حد انتظار خواهد بود. متاسفانه صرفا با در نظر گرفتن مشخصات سخت‌افزاری یک نمایشگر، نمی‌توانیم در مورد عملکرد آن در دنیای واقعی صحبت کنیم. در حالی که تمام شرکت‌ها مشخصاتی مانند رزولوشن و تراکم پیکسلی را در تبلیغات گوشی عنوان می‌کنند، اما تقریبا هیچکدام از آن‌ها آمار و ارقام دقیقی در مورد دقت رنگ ارائه نمی‌کنند. به عبارت دیگر تنها باید به نقد و بررسی‌های معتبر برای کیفیت نمایشگر اعتماد کنید.

در رابطه با آینده‌ی نمایشگرهای موبایل هم باید بگوییم که دیگر رزولوشن اهمیت گذشته را ندارد. افزایش مصرف انرژی، بالا رفتن حرارت بدنه و فشار زیاد به تراشه همگی از جمله عوامل کاهش اهمیت رزولوشن هستند. با توجه به اینکه بسیاری از کاربران قادر به تشخیص تفاوت بین رزولوشن FHD و QHD نیستند، ادامه‌ی استفاده از نمایشگرهای QHD اصلا منطقی نیست.

  • ۶ ویژگی پرسروصدای گوشی‌های موبایل که کمتر کسی به آن‌ها نیاز دارد

منبع: Android Authority

نوشته چرا رقابت بر سر تراکم پیکسلی گوشی‌های هوشمند به آخر خط رسیده است؟ اولین بار در دیجی‌کالا مگ. پدیدار شد.

منبع متن: digikala