سامانه پیام رسانسامانه ارسال پیامک متنی و پیام صوتی تبلیغاتی و انبوه پیام‌رسان:

برخی از امکانات سامانه اس ام اس پیام رسان:
- بدون هزينه اوليه؛ تنها هزينه پيامک ها را پرداخت می نمائيد!
- برگشت اعتبار پيامک های ارسال نشده
- اختصاص شماره رايگان جهت ارسال
- دريافت رايگان پيامک
- ارسال بر اساس پيش شماره تلفن همراه و کد پستی، سن و جنسيت، استان، شهر و منطقه و دکل مخابراتی و ...
- نظر سنجی پيامکی، مسابقات پيامکی، خدمات برنامه نويسان، ارسال دوره ايی و ده ها امکانات رايگان ديگر
- پشتیبانی 24 ساعته
به همراه امکان ويژه ارسال پيام صوتی به تمامی شماره های همراه و ثابت سراسر کشور

عضویت

فیلم های مارول Captain America: The First Avenger

در نتیجه‌ی تصمیمات و سیاست‌های غلط هالیوود، صنعت سرگرمی که می‌توانست به واسطه‌ی پیشرفت‌ تکنولوژی در دسترس‌تر و جهانی‌تر شود، ظرف چند سال تبدیل به محتوایی بی‌روح و بی‌هنر شد. با این حال، هالیوود همچنان برای سوددهی بیشتر و سریع‌تر، به دنبال اهداف کوتاه‌مدت است. پرسش این نیست که آیا صنعت سینما زیانی خواهد دید یا نه، این است که خسارات و صدمات وارده به آن چقدر جدی خواهد بود.

ممکن است بگویید که «خب، من این سبک هنری را دوست ندارم.» اما این که شخصیت‌های همه‌ی انیمه‌ها چشمانی درشت دارند دلیل خوبی برای این نیست که همه‌ی آن‌ها یک سبک دارند. برای مثال، تفاوت‌های سبکی بین انیمه‌ی «دراگن‌بال» (Dragonball Z) و «پرنسس مونوموکه» (Mononoke) آنقدر زیاد است که نمی‌توان آنها را برشمرد. شما می‌توانید مجذوب هنر یا سبک انیمیشن خاصی نشوید اما درست نیست تصور کنیم که همه انیمه‌ها به یک سبک ساخته شده‌اند.

بحث‌برانگیز از این لحاظ که بسیاری شاید فیلم را به خاطر فضای تاریکی که دارد، برای بچه‌ها مناسب ندانند. البته داستان اصلی پینوکیو که در واقع رمانی ایتالیایی به سال ۱۸۸۳ نوشته‌ی کارلو کلودی است، هم تلخ و تاریک است، اما نسخه‌هایی که تا به حال از این رمان به سینما و تلویزیون آمده است، تا حدودی با افزودن یک سری مؤلفه‌های بخصوص سعی در تلطیف تم مرکزی تلخ داستان داشته‌اند؛ به‌طور ویژه، خوانش دیزنی از این قصه با ترانه‌ها و ملودی‌های لطیف و خط روایی ساده‌تر و کودکانه‌ترش در سال ۱۹۴۰ که در واقع برای مخاطب کودک ساخته شد. نسخه‌ی دل تورو هم موزیکال است اما ترانه‌هایش همان حال و هوای تاریک فیلم را دارد و بر خلاف نسخه‌ی دیزنی، از فیلم فراتر نمی‌رود.

ژانر تریلر در سالی که گذشت، مانند سال گذشته پر بود از فیلم‌های به درد نخوری که حتی ارزش یک بار تماشا کردن هم نداشتند. فیلم‌هایی که اکشن و حادثه را با شخصیت‌هایی بدون هویت مخلوط می‌کردند و فقط برای پر کردن جیب تهیه کننده‌ها سر از پرده درمی‌آوردند. همه چیز همین گونه پیش رفت تا این که سر و کله‌ی فیلم «بتمن» ساخته‌ی مت ریوز پیدا شد. از آثار کنجکاوی‌برانگیز سال که با توجه به کارهای عجیب و غریب زک اسنایدر با این ابرقهرمان و بلندایی که کریستوفر نولان به آن رسیده بود، به نظر می‌رسید که حتما اثری شکست خورده از کار درخواهد آمد. اما این‌گونه نشد و هم مخاطب و هم منتقد با دیدن رابرت پتینسون در نقش بتمن و کاری که مت ریوز با آن کرده بود، حسابی شگفت‌زده شدند.

مرد اره ای

با توجه به محبوبیت و استقبال عمومی از مجموعه‌هایی چون «نیلوفر سفید» (The White Lotus) که می‌توانند همچون یک کتاب عالی، داستانی بی‌نقص را روایت کنند، می‌شود گفت مینی‌سریال‌ یا سریال کوتاه در تلویزیون تبدیل به ژانر غالب خلاقه شده‌اند.

افسانه‌ی شاهزاده کاگویا