در وصف ابتذال سینمای قبل از انقلاب ایران میتوان متون بسیار زیادی نوشت. متونی که به پدیده فیلمفارسی از دیدگاه نقد می نگرند و با بیان این موضوع که این دسته فیلمها از لحاظ هنری چیزی نزدیک به زیر صفر هستند ولی به دلیل وجود المانهای تماشاگرپسند(!) بین مردم عامه پسند طرفدار داشتهاند، به کوبیدن […]
در وصف ابتذال سینمای قبل از انقلاب ایران میتوان متون بسیار زیادی نوشت. متونی که به پدیده فیلمفارسی از دیدگاه نقد می نگرند و با بیان این موضوع که این دسته فیلمها از لحاظ هنری چیزی نزدیک به زیر صفر هستند ولی به دلیل وجود المانهای تماشاگرپسند(!) بین مردم عامه پسند طرفدار داشتهاند، به کوبیدن سینمای قبل از انقلاب پردازند. دلایل بسیار زیادی هم برای این ابتذال و کم مایگی سینمای ایران وجود دارد که به نظر بنده دلیل اصلیاش فیلم فارسی سازان جریان اصلی بودند. کارگردانان بیسوادی که به خاطر منافع خود حاضر نبودند اجازه دهند تا افرادی که در خارج از کشور به تحصیل رشته سینما پرداخته بودند بتوانند به راحتی در ایران فیلمهای خود را تهیه کنند. به همین دلیل بود که جریان آوانگارد سینمای ایران عملا در بسیاری از سالهای قبل از انقلاب عقیم مانده بود و گرایش مردم به سمت فیلمهای کابارهای هم مزید بر علت شد تا در سیر سینمای قبل از انقلاب همیشه شاهد آثار ضعیف باشیم. اما یکی از کارگردانان روشنفکری که با آثار جریانساز خود سعی کرد سینمای ایران را از باتلاق وجود فیلمفارسی سازان نجات دهد کسی نبود جز شاعر سینمای ایران، سهراب شهید ثالث.
لینک مطلب: نگاهی به فیلم طبیعت بی جان، سکوت سرد!
با تلگرام سینماگیمفا (سینما فارس) اخبار روز سینما را دنبال کنید.
منبع متن: gamefa