سینمای فدریکو فلینی چند مشخصه اصلی دارد. از آمیزش بعضا غیر قابل تشخیص بین رویا و واقعیت گرفته تا وراجی دلپذیرش که وجهی به شدت دوست داشتنی به اکثر آثارش می بخشد. فلینی با ساختن فیلم محبوب جاده در سال ۱۹۵۴ و پس از آن شبهای کابیریا که هر دو با بازی همسرش جولیتا ماسینا […]
سینمای فدریکو فلینی چند مشخصه اصلی دارد. از آمیزش بعضا غیر قابل تشخیص بین رویا و واقعیت گرفته تا وراجی دلپذیرش که وجهی به شدت دوست داشتنی به اکثر آثارش می بخشد. فلینی با ساختن فیلم محبوب جاده در سال ۱۹۵۴ و پس از آن شبهای کابیریا که هر دو با بازی همسرش جولیتا ماسینا در نقش اصلی همراه بود، نام خود را بر سر زبانها انداخت و بعد از آن در دهه شصت با ساخت دو اثر شاهکارش یعنی هشت و نیم و زندگی شیرین جا پای خود را به عنوان یکی از مهمترین و خاصترین کارگردانان تاریخ ایتالیا محکم کرد. پس از آن بود که در سال ۱۹۶۵ اولین فیلم رنگی خود یعنی “جولیتای ارواح” را جلوی دوربین برد. اگر هشت و نیم و شخصیت محوری اش یعنی گوییدو با بازی مارچلو ماسترویانی را نمادی از شخصیت خود فدریکو فلینی بدانیم، شخصیت جولیتا در “جولیتای ارواح” نیز تمثیلی از همسر او یعنی جولیتا ماسینا است.
لینک مطلب: نگاهی به فیلم Juliet of the Spirits؛ پژوهشی زنانه!
با تلگرام سینماگیمفا (سینما فارس) اخبار روز سینما را دنبال کنید.
منبع متن: gamefa