خانواده‌ی پردیس‌گیم در هفته‌ای که گذشت "قسمت ششم"

سلام به همه‌ی پردیسی‌های عزیز. با یک روز تاخیر دوباره با همراه شما هستیم تا با یکدیگر قسمتی دیگری از طرح "خانواده پردیس‌گیم" را رقم بزنیم. میگن که همیشه باید نیمه پر لیوان نگاه کنیم! شاید رسیدن پاییز برای خیلی‌ها خبر خوبی نباشه اما حداقل برای ما گیمرها، فصل بازی‌های بزرگه! طوفان بزرگی که با امثال FIFA شروع میشه و قراره هزارجور انتخاب ریز و درشت برای بازی کردن داشته باشیم.

مقدمه رو بیشتر از این طولانی نکنیم و بریم سراغ گپ و گفت این هفته! در پایان منتظر اشتراک‌گذاری تجربیات شما هستیم ;)

محمد تقوی - نویسنده و منتقد پردیس‌گیم

پروفایل من

هفته ای که گذشت پر از اتفاقات جورواجور و تقریبا خوشایند بود تا قبل از آغاز جهنم (اول مهر!) با دلی خوش رهسپار سرنوشت شویم. در کنار اعتیاد جدیدم به دستینی، به پایان ماجرای سنوا نزدیکتر شدم و کم کم به این یقین می رسم که ”شمشیر جهنم” جزو چندین بازی برتری است که تجربه کردم. واقعا آفرین به هوش و ذکاوت نینجا تئوری.

در کنار اینها پس از ماهها برگشتم به سمت Formula 1 و موضوعی که به شدت تو ذوقم خورد حذف شدن راننده‌ی مورد علاقه ام کیمی رایکونن (درود بر او!) همان اول کار بود تا باقی مسابقه را با بی علاقگی ببینم. با وجود حکم رانی همیلتون رقابت کلی داغتر شده. یونایتد هم به حکمرانی ادامه می دهد و آینده هم امیدوارکننده تر از پیش ...

راستی آخر هفته هم برای دومین بار در روزی فوق العاده به پای یکی از بهترین فیلم های امسال نشستم. نسخه‌ی دوم Guardians of the Galaxy جزو واجبات زندگی است پس از دستش ندهید ...

فیلم پیشنهادی: Guardians of the Galaxy Vol 2

علی رجبی - نویسنده و منتقد پردیس‌گیم

پروفایل من - وبلاگ من

هفته گذشته را بطور خلاصه، به تجربه Dishonored: Death of the Outsider و سریال BoJack Horsemen اختصاص دادم. خب اول از همه باید بگویم که امیدوارم Arkene از ساخت نسخه‌های بعدی مجموعه دوست‌داشتی Dishonored دست برندارد، آمار فروش Standalone جدید ان‌ها کمی نگران کننده است، هرچند که خود بازی واقعا جالب و دوست‌داشتنی است.

درحالی که شاید پایه و اساس بازی بیشتر همان متود قبولی را از پیش بگیرد، اما وجود قابلیت های جدید، بخصوص که یکسری از آن‌ها بسیار هم جالب هستند، محرکی به حساب می‌آید که شمارا ترغیب به پیشروی بیشتر می‌کنند (البته داستان بازی هم کم و کسری ندارد ولی ظاهرا در نگه‌داشتن ریتم هیجان خود و نحوه برخورد با وقایع مهم، کمی مشکل دارد).

بطور کلی این Standalone برای طرفداران و دنبال کنندگان نسخه‌های پیشین یک باید تمام عیار است و امیدوارم همگی بتوانید بزودی به آن دست پیدا کنید.

در وهله دوم، داستان اسب داشتنی (:دی) به نام BoJack داریم، یک ستاره سیتکام که بعد از 50 سال سن شیرین سعی به نوشتن یک اتوبیوگرافی دارد و ما با ماجراهای وی همراه هستیم. هرچند در شروع امر، بخصوص نیمه اول فصل 1، کمی می‌لنگید، اما بعد از گذرادنش، بخصوص بعد از اتمام فصل 1، آنقدر شمارا سرگرم می‌کند که حد ندارد. اگر قصد شروعش را داشتید مطمئن باشید که با کمی حوصله و صبور بودن، به زیبایی های این مجموعه دست خواهید یافت. البته اگر مثل من عزای نزدیک بودن پایان سومین فصل Rick & Morty را نداشته باشید! متاسفانه تا 2 هفته دیگر باید با پدربزرگ دوست‌داشتنی‌مان خداحافظی کنیم و تا مدتی بارها و بارها قسمت‌های قبلی را مشاهده نماییم... بگذریم، دانشگاه نیز شروع شد و برای کاربران عزیز سایت پردیس‌گیم، سال پرباری را آرزومندم. 

سید محمدرضا مجاب - نویسنده و منتقد پردیس‌گیم

پروفایل من

این هفته علاوه بر انجام چندین کار به شدت خسته‌کننده (از قبیل جابه‌جایی یک کمد غول آسا که 6 نفری به زور تونستیم بلندش کنیم، تا روزی 9 ساعت ایستادن بالای سر بنا) همچنان به تجربه‌ی Horizon Zero Dawn و XCOM 2 مشغول بودم. هورایزن که هرچقدر جلو میرم بیشتر مجذوبم میکنه و خودش رو در لیست بهترین بازیهایی که تا به حال تجربه کردم بالاتر می‌بره:دی. علاوه بر عمق و تنوع چشمگیر گیم‌پلی (که اصلا انتظارش رو نداشتم تا این حد خوب باشه) تمرکزی که بازی بر تفاوت‌های دشمنان داره و روند داستانی جالبش باعث میشه اصلا خسته‌کننده نشه.

البته فکر نکنم کسی جز من تا الان نرفته باشه بازیو (:دی) ولی توصیه میکنم به دید یک عنوان نقش‌آفرینی سراغش نیاید چون تمرکز بازی روی نقش‌آفرینی بودن نیست و یک سری المان‌های کمرنگ و جزئی داره. و حیفه از Photo Mode بازی یاد نکنم که به شکل خطرناکی اعتیادآوره!

در XCOM 2 بعد از 40 ساعت و پس از تلاشهای فراوان و بارها و بارها شکست‌های مفتضحانه خوردن (!!)، تازه به جایی می‌رسید که قدرت افرادتون از قدرت دشمن بیشتر میشه و تو ماموریت‌ها برتری دارید! بازی بدون شک برترین استراتژیکی هست که برای کنسول‌ها عرضه شده و اگر کوچکترین علاقه‌ای به استراتژیک turn based دارید از دستش ندید. چالش و تنوع بازی به معنای واقعی کلمه بدون رقیبه.

از بین عناوین مستقل، این هفته the Final Station رو شروع کردم که یک پلتفرمر با تم آخرالزمانی هست و دشمن‌هاتون رو مردم زامبی شده تشکیل میدن! عنوان جالبیه و علاقه‌مندان به بازیهای پلتفرمر نگاهی بهش داشته باشن.

علیرضا رزمجویی - خبرنگار و نویسنده پردیس‌گیم

پروفایل من

هفته‌ی پرتحرکی نبود! بیشترش به انتظار برای هفته‌ی بعد گذشت ولی یه نقاط عطفی هم داشت. اولین نقطه عطف، سوپرایز بزرگی بود که بعد از تجربه‌ی Hot Shots Golf World Invitational شدم! توی تخفیف‌های PSN به قیمت تقریبا 2 دلار خریدمش ولی بیشتر از 20 ساعت وقت صرفش کردم. هر چقدر که توی واقعیت فکر می‌کنید Golf ورزش خسته‌کننده‌ای هست، به همون اندازه Hot Shots Golf فان و سرگرم‌کنندست. بعد از تجربه‌ی این نسخه‌ روی ویتا، خرید نسخه‌ی جدیدی که به تازگی روی PS4 عرضه شده قطعیه، فقط لازمه که کلا وقت گیمم رو خالی کنم!

بازی دیگه‌ای که تقریبا از 5-4 ماه پیش، مداوما هر از گاهی باهاش دست و پنجه نرم می‌کنم، شاهکار مظلومی به نام Downwell هستش که هر چقدر بیشتر باهاش وقت می‌گذرونم، به عمق فوق‌العاده‌ی بازی پی می‌برم. یکی دو ماه پیش واسه پلاس‌دارا هم رایگان شده بود، از دستش ندید. در ضمن نسخه‌ی Android بازی رو هم امتحان کردم و باید بگم، Downwell روی موبایل حرام است! چون کنترل بی‌نقص بازی کلا از بین میره. (فان فکت: سازنده‌ی بازی یک نفر هستش و ابتدا قرار بوده خواننده اپرا بشه (!) ولی بیخیال میشه و میاد سراغ توسعه بازی. بعد از فقط 8 ماه، همچین شاهکاری رو تحویل میده!)

این هفته یه کشف دیگه‌ای که کردم، یه پادکست صوتی به اسم Tone Control هستش که چند سال پیش شروع و سال 2014 تموم شده، ولی روحم ازش خبر نداشت! هر قسمت پادکست، مصاحبه‌ای دوستانه با افراد تاثیرگذار صنعت گیم‌ هستش ولی نکته طلایی مصاحبه اینه که مصاحبه‌کننده خودش یکی از توسعه‌دهندگان مشهور صنعت گیم هستش (Steve Ganor توسعه‌دهنده Gone Home و Tacoma) و دیگه شاهد سوالات کلیشه‌ای که توی هر مصاحبه‌ای مطرح میشه نیستیم و می‌تونیم یه بحث تخصصی رو گوش بدیم که مصاحبه‌کننده کاملا صحبت‌های مهمانش رو درک می‌کنه و باهاش همراه میشه. چند سالی از مصاحبه‌ها گذشته ولی پیشنهاد می‌کنم حتما اگه به بازیسازی و Game Design علاقه دارید، این پادکست رو گوش کنید. (فان فکت: Neil Druckmann قبل از ورود به صنعت گیم، جُرمشناسی می‌خونده و قرار بوده کارآگاه بشه!)

بیشتر هفته پیرامون گیم گذشت ولی مطمئن شدم که اپیزود جدید Rick and Morty رو از دست ندم. طبق معمول هر دو هفته هم، La La Land رو برای بار چندم (حسابش از دستم در رفته) دیدم! وقتی ارزش یه فیلم رو میفهمی که ترجیح میدی به جای یه فیلم جدید، برای nامین بار ببینیش! 

کسرا کریمی اصل - سردبیر پردیس‌گیم

پروفایل من - وبلاگ من

اگر بخواهم چکیده 17 سال فوتبال دیدنم رو در یک جمله خلاصه کنم صرفا میگم "لیورپول خیلی تیم بدشانسیِ و از زمین و آسمون صرفا براش می‌باره" و توجه به همین حرف و فجایای رخ داده باید بگمم که هفته زیاد خوبی نبود!

در قدم بعدی خودم رو پرتاب کردم در دنیا و جهان‌سازی‌های "اچ.پی لاوکرف" و خب اینبار جدی‌تر از همیشه، چون قبلا تک و توک داستان‌هایی از این بشر رو خونده بودم ولی اینبار انشالا که اوضاع فرق داره.

در سینما بعد از به اتمام رسوندن سایر فایرفلای (هق هق) و فیلم "سرنیتی" انیمه "کوپلیون" رو هم شروع به دیدن کردم که خیلی مزخرفه ولی نصفه کاره رهاش نمی‌کنم.

در گیم اما شرایط مومنانه تر از همیشه در قسمت اول مجموعه "هیلو" گذشت که در کودکی به اتمام رسونده بودمش ولی کیفیت بازسازی به قدری بالاست که هیچ جای بازی برام آشنا نمی‌زنه و اینکه چقدر این بازی خوبه، خیلی دلم می‌خواد بیام و ساعت‌ها صرفا راجع به روایت و تکنیک‌های پیشبرد داستانش صحبت کنم!

در نهایت اینکه دوستان و بچه های تحریریه در یک حرکت غافل گیر کننده در حالی که چند روزی به موعدش مانده بود برای ما تولدی گرفتند و یک عالمه کادوهای خفن و از این داستان‌ها که بهره شما ازش صرفا عکس دسته جمعی نهایی ( با حضور پر بار اعضای تحریریه یعنی علی خمسه! سینا ربیعی، محمد تقوی، محمدی سوری، محمد کاظمی) خواهد بود.

دوستان عزیز پردیسی اکنون نوبت شماست. خوشحال می‌شویم از تجربیات جالب خود در هفته‌ی گذشته برای ما و سایر دوستانتان بگویید ...  

منبع متن: pardisgame