همه ما آن لحظاتی را میشناسیم که نشستهایم و یک فیلم را میبینیم در شرایطی که همه انگار عقلشان را سر فیلم از دست دادهاند و شیفته و واله آن شدهاند؟ بعد از تمام شدن فیلم شما ناامید با خودتان فکر میکنید که: همهاش همین بود؟ چه چیزی داشته که همه دربارهاش دیوانه شدهاند؟
در بخش کارتونهای نوستالژیک وقتی درباره «جودی آبوت و بابا لنگ دراز» صحبت کردیم از یک سری انیمیشنهای تحت عنوان «سری تئاتر شاهکار جهان» صحبت کردیم که توسط استودیوی انیمیشن نیپون تولید میشد. بخشی از محصولات تولیدی انیمه تلویزیون ژاپن که نسخههایی از کتابهای ادبیات کلاسیک را هر سال به تصویر میکشند. کارتون باخانمان یا آنطور که میان مردم صدایش میکنند کارتون «پرین» جزو همین دسته است. کارتونی که سر دیدنش زیاد حرص خوردیم و هفتههای طولانی صبر کردیم تا پرین سر و سامان بگیرد.
الکساندر پین در فیلم نبراسکا یک رابطه پدر و پسری درجه یک ارائه میکند. بازي درخشان بروس درن در نقش وودي گرنت برايش نامزدي اسكار به ارمغان آورد.
کمتر کسی در قدرت شگفتانگیز و معجزهوار موسیقی شک و تردید دارد. قدرتی که میتواند عجیبترین و درونیترین احساسات انسانی را ایجاد کند. موسیقی با همه توانمندیهایش به عنوان یکی از ابزارهای بیانی در سینما هم مورد استفاده قرار میگیرد.
این کارتون چنان تاثیر عمیقی روی بچههای دهه شصتی گذاشت که تا سالهای بعد هم همراهشان بود. هنوز هم تعداد زیادی لطیفه و جوک با محوریت شخصیت پسر شجاع تولید میشود. این انیمیشن یکی از پرطرفدارترین کارتونهای دهه شصت بود و پای ثابت همه برنامههای کودکی که تا اواسط دهه هفتاد از شبکههای مختلف پخش میشدند. شروع آشنایی ما با انیمیشنهای ژاپنی قبل از «فوتبالیستها» و «میتی کومان» با سریال جذاب «پسر شجاع» بود که البته این اسم واقعیاش نیست.
یکی از شیرینترین فیلمهای امسال توسط ماریل هلر کارگردان جوان ساخته شد که به قدر کافی هم قدر ندید. فیلم آیا هرگز میتونی منو ببخشی؟ اقتباسی از یک قصه بیوگرافیک به من نام نوشته لی ایزراییل است.
اين دو مرد بامزه در دنيای كودكان را بزرگسالان هم دوست دارند. کارتون پت و مت و کاراکترهایش سالهاست كه همراه بچهها و پدر و مادرهايشان هستند. آنقدر که کاراکترهای کارتون پت و مت تبدیل به ضربالمثلی در فرهنگ ما شدهاند و هر وقت کسی کاری را به شکل عجیب و غریبی انجام بدهد یا دو نفر خرابکاری کنند بلافاصله آنها را با گفتن پت و مت مخاطب قرار میدهیم.
دیوید فینچر از آن کارگردانان بزرگ روزگار ماست که اغلب ایدههای تازه دارد. فیلمهای مختلفش در فضایی کاملا متفاوت سیر میکنند و لحنشان زمین تا آسمان با هم تفاوت دارد. فیلم بنجامین باتن که فضایی کاملا منحصر به فرد در کارنامه فینچر دارد.