دنباله‌ی سینمایی «آواتار» توسط جیمز کامرون کارگردانی شده و بازیگران قسمت اول مثل سم ورثینگتون، زوئی سالدانیا، استیون لانگ، ژول دیوید مور و سی.سی.اچ. پاوندر در نقش‌های قبلی‌شان حضور دارند و ستارگانی مثل کیت وینسلت، کلیف کرتیس، ادی فالکو، جامین کلمنت و برندن کاول هم از تازه‌واردان قسمت دوم هستند. فیلم ماجرای جیک سالی را دنبال می‌کند که با خانواده‌ی تازه‌اش در قمر پاندورا زندگی می‌کند. تا این که یک تهدید آشنا این خانواده را تهدید می‌کند و او باید به کمک ناوی‌ها از آن‌ها محافظت کند.

همزمان با رشد سریع «آواتار: راه آب» (Avatar: The Way Of Water) در فهرست باکس آفیس‌ جهانی، کمپانی والت دیزنی به لطف معامله‌ی بسیار گران‌قیمتش در سال ۲۰۱۹، یعنی خرید حق مالکیت محصولات سینمایی و تلویزیونی کمپانی رقیبش، فاکس قرن بیستم، حالا یا مالک یا دارنده‌ی سهام هر نه فیلم از ده فیلم بزرگ تاریخ است. اما این تنها یکی از نتایج خرید فاکس توسط دیزنی است که این بزرگ‌ترین شرکت سرگرمی جهان را دوباره از نو ساخت و چشم‌انداز هالیوود را تغییر داد. همین معامله هولو (Hulu) را به سرویس پخش آنلاین اختصاصی دیزنی اضافه کرد و شبکه‌هایی مانند FX و زیرشاخه‌هایش را با حق مالکیت محصولات تلویزیونی دیزنی، که خود پیش از شامل ABC و شبکه‌های تلویزیونی می‌شد که مشخصاً با برند دیزنی کار می‌کنند، ترکیب کرد.

نگاهی به فهرست نامزد‌های اسکار ۲۰۲۳، از پیشتازی فیلم علمی تخیلی و عجیب و غریب «همه‌چیز همه‌جا ناگهان» حکایت دارد که با ۱۱ نامزدی در بخش‌های مختلف بر صدر این فهرست تکیه زده است. با فاصله‌ی اندکی از این فیلم محبوب و منتقد‌پسند و با ۹ نامزدی، دو فیلم «در جبهه‌ی غرب خبری نیست» به کارگردانی ادوارد برگر که یک اثر حماسی مرتبط با جنگ جهانی اول است و نیز «بنشی‌های اینیشرین» جدیدترین‌ ساخته‌ی مارتین مک‌دانا کارگردان و نمایش‌نامه‌نویس مطرح آمریکایی قرار دارند که بار دیگر زوج کالین فارل و برندان گلیسون را به یک کمدی تراژیک و سیاه دیگر کشانده است.

با این حال، تنها سه محصول استودیو جیبلی تا به حال از راتن تومیتوز امتیاز کامل گرفته که همگی را ایسائو تاکاهاتو کارگردانی کرده است. دومین فیلم تاکاهاتو «فقط دیروز» (Only Yesterday) بود که انیمه‌اش به همان زیبایی‌ای است که از استودیو جیبلی سراغ داریم، اما احساس متفاوتی را متبادر می‌کند که تأثیر متفاوتی روی مخاطبان می‌گذارد. «فقط دیروز»، یکی از انیمه‌های کمتر شناخته‌شده‌ی استودیو جیبلی، داستانی بی‌نقص را روایت می‌کند که نشان می‌دهد برای پیدا کردن خود هرگز دیر نیست.

دنباله‌ی سینمایی «آواتار» توسط جیمز کامرون کارگردانی شده و بازیگران قسمت اول مثل سم ورثینگتون، زوئی سالدانیا، استیون لانگ، ژول دیوید مور و سی.سی.اچ. پاوندر در نقش‌های قبلی‌شان حضور دارند و ستارگانی مثل کیت وینسلت، کلیف کرتیس، ادی فالکو، جامین کلمنت و برندن کاول هم از تازه‌واردان قسمت دوم هستند. فیلم ماجرای جیک سالی را دنبال می‌کند که با خانواده‌ی تازه‌اش در قمر پاندورا زندگی می‌کند. تا این که یک تهدید آشنا این خانواده را تهدید می‌کند و او باید به کمک ناوی‌ها از آن‌ها محافظت کند.

در سال گذشته به دنبال گزارشی از لس‌آنجلس تایمز که از چند مورد مشکلات اخلاقی انجمن مطبوعات خارجی هالیوود (انجمن برگزار کننده گلدن گلوب) از جمله نبودن هیچ عضو سیاه پوستی در بین اعضای این انجمن پرده برداشت، پخش زنده‌ی تلویزیونی این مراسم کنسل شد. جرود کارمایکل مجری برنامه کار خود را با اشاره‌ی مستقیم به این موضوع آغاز کرد. او در حالی که لبه‌ی استیج نشسته بود گفت: «اینجا هستم، چون سیاه‌پوست هستم. به شما می‌گویم چه اتفاقی افتاده است. جوایز گلدن گلوب، سال گذشته پخش نشد، زیرا انجمن مطبوعات خارجی هالیوود که نمی‌گویم نژادپرست بود، اما تا زمان مرگ جورج فلوید، حتی یک عضو سیاهپوست نداشت، می‌خواست تغییر کند.»

استقبال از «مگان» برای سینماها بسیار دلگرم‌کننده است؛ زیرا معمولا فروش فیلم‌ها در ماه ژانویه چنگی به دل نمی‌زنند اما «مگان» این قانون نانوشته را زیر پا گذاشت و به نخستین فیلم یک دهه‌ی اخیر تبدیل شد که در افتتاحیه بیش از ۳۰ میلیون دلار فروخت. پیش‌تر «شیطان درون» (The Devil Inside) در سال ۲۰۱۲ رکورد فروش افتتاحیه‌ی ۳۳.۷ میلیون دلاری را به نام خودش ثبت کرده بود. این میزان استقبال تا اندازه‌ی زیادی مدیون سکانس‌های رقص عروسکی است که در چند هفته‌ی گذشته منتشر و خیلی زود در شبکه‌های اجتماعی وایرال شدند. یونیورسال و بلوم هاوس هم از موقعیت به وجود آمده نهایت استفاده کردند و در نخستین اکران فیلم از گروهی عروسک رقصنده رونمایی کردند.

«بنشی‌های اینیشرین» درباره‌ی همین است؛ قطع یک رابطه میان دو دوست به نام کالم و پادریک در جزیره‌ای خیالی به نام اینیشرین که اولی از دسته‌ی خواص است و دومی عوام، یا چنانچه کالم می‌گوید «احمق»ها. البته این فقط سطح ماجراست. آنچه از سوی کالم که یک روز تصمیم می‌گیرد ارتباط دوستانه و صمیمی‌اش را با پادریک، بدون هشدار قبلی، قطع کند، شروع می‌شود -که برتابیدنش برای پادریک ساده و دوست‌داشتنی سخت است- کم‌کم تبدیل به یک تراژدی و خشونتی خودویرانگر می‌شود. مک‌دونا می‌گوید هیچ نقشه‌ای برای اینکه قصه به این شکل پیش برود نداشته و شرط و تهدید خونبار کالم برای دور نگه داشتن پادریک از خودش، به یکباره روی کاغذ آمده است. (از اساس او جزو نویسندگانی است که از پیش برای آنچه قرار است روی کاغذ بیاید تصمیم نمی‌گیرد.)